مدیر عامل صندوق پنبه گفت: با توجه به شرایط خشکسالی برآورد می‌شود که امسال ۴۰ تا ۴۵ درصد نیاز صنعت نساجی در داخل و مابقی از طریق واردات تامین شود.

محمد حسین کاویانی مدیر عامل صندوق پنبه، درباره آخرین وضعیت برداشت پنبه اظهار کرد: در روزهای نخست شهریور برداشت پنبه در استان گلستان آغاز می‌شود و سپس در اواخر شهریور به اردبیل منطقه مغان و خراسان می‌رسد. همچنین برداشت پنبه در منطقه فارس و سمنان از اول آبان آغاز می‌شود.

او قیمت کنونی خرید هر کیلو وش از کشاورزان در استان‌های مختلف را بسته به کیفیت ۲۰ تا ۲۸ هزار تومان اعلام کرد و افزود: در حال حاضر قیمت هر کیلو پنبه تولیدی به تناسب کیفیت ۶۸ تا ۷۴ هزار تومان داد و ستد می‌شود.

کاویانی از برداشت ۸۰ تا ۸۵ درصد وش در استان گلستان خبر داد و گفت: بنابر آمار ۶۰ درصد وش استان اردبیل، ۲۰ تا ۲۵ درصد وش خراسان و ۱۰ تا ۱۵ درصد وش سمنان و فارس برداشت شده است که با توجه به خشکسالی و آفت کرم غوزه به ویژه در مغان، فارس و گلستان خسارت قابل توجهی به کشاورزان وارد شد.

مدیرعامل صندوق پنبه ادامه داد: امسال پیش بینی می شود که مجموع تولید پنبه تصفیه شده قابل عرضه در صنعت نساجی به ۵۰ تا ۵۵ هزار تن برسد.

او با اشاره به روند کند واردات پنبه در ماه‌های تیر و مرداد بیان کرد: در حال حاضر صنعت نساجی به دلیل کندی واردات در تنگنا هستند چرا که صنایع تولیدی نخ‌های ظریف و مرغوب نیاز دارند که پنبه خارجی از آسیای میانه وارد کنند که امیدواریم در ماه‌های آینده روند واردات بهتر شود.

این مقام مسئول با اشاره به اینکه برداشت پنبه تا پایان دی ادامه دارد، گفت: صنعت نساجی تا شهریور سال آینده پنبه تولیدی را باید مصرف کند، اما به دلیل آنکه تولید داخل جوابگو نیست؛ بنابراین کل پنبه مصرفی باید قبل از سال توسط صنعت نساجی خریداری شود تا با مشکل کمبود روبه رو نشوند.

تامین ۴۵ درصد پنبه مورد نیاز صنعت نساجی در داخل

مدیر عامل صندوق پنبه با بیان اینکه سالیانه ۱۵۰ تا ۱۸۰ هزار تن پنبه مورد نیاز صنعت نساجی است، گفت: با توجه به شرایط خشکسالی برآورد می‌شود که امسال ۴۰ تا ۴۵ درصد نیاز صنعت نساجی در داخل و مابقی از طریق واردات تامین شود، همچنین صنعت نساجی بخشی از نیازش از طریق ویسکوز و پلی استر تامین‌ می‌شود.

او با اشاره به اینکه امکان خودکفایی در داخل وجود ندارد، بیان کرد: گرچه پتانسیل تولید در داخل وجود دارد، اما در شرایط فعلی عدم صرفه اقتصادی موجب شده تا زراعت‌های دیگر جایگزین شود.

کاویانی ادامه داد: در مقطعی در استان گلستان ۱۸۰ هزار هکتار و مازندران ۵۰ هکتار پنبه کاری می‌شد که هم‌اکنون حداکثر کشت در گلستان ۱۸ تا ۲۰ هزار هکتار و مازندران هزار هکتار است؛ چرا که محصول پنبه از لحاظ کمیت راندمان بالایی ندارد و در بهترین شرایط ۴.۵ تا ۵ تن در هکتار است.

او با بیان اینکه زراعت پنبه با کشت شالی قابل قیاس نیست، گفت: در کشت شالی پرمحصول متوسط تولید ۱۰ تا ۱۲ تن، کشاورز رقمی معادل ۲۰۰ میلیون تومان عایدی دارد که برای تحقق این میزان درآمد از کشت پنبه حداقل ۷ تن در هکتار محصول باید برداشت شود تا از نظر فروش با شالی رقابت کند.

این مقام مسئول با بیان اینکه امکان رقابت زراعت پنبه با سایر زراعت‌ها وجود ندارد، ‌گفت: در حال حاضر داشت و برداشت پنبه همانند ۵۰ سال قبل است چرا که به سبب نبود ماشین‌های پنبه، در فصول پاییز و زمستان برداشت در فصل سرما کار پر زحمتی است، از این رو با امکانات موجود نمی‌توان به خودکفایی رسید.

کاویانی در پایان تصریح کرد: یک زمانی از استان گلستان تنها ۱۰۰ هزار تن پنبه صادر می‌شد که این‌ میزان برابر کل تولید فعلی کشور است؛ بنابراین دستیابی به خودکفایی مجدد نیازمند حمایت قیمت و امکانات لازم است.

گروه استان‌ها‌ – صنعت نساجی استان یزد با وجود قابلیت‌های اقتصادی فراوانی که دارد دچار رکود شدیدی شده تا جائیکه اگر وضع به این صورت ادامه پیدا کند شاید دیگر چیزی به جز یک اسم از صنعت نساجی باقی نماند.

به گزارش خبرگزاری تسنیم از یزد ، روزگاری استان یزد با انواع کارخانه‌ها و کارگا‌ه‌های رسیندگی، بافندگی و شعربافی و تولید پارچه‌های فاخر زبانزد بود تا جایی که مارکوپولو در سفرنامه‌اش می‌گوید: «پارچه‌های ابریشمی موسوم به «یزدی» نزد بازرگانان شهرت فراوانی دارد و به همه جای دنیا صادر می‌شود».

تولید انواع پارچه‌، روفرشی و فرش که در سال‌های نچندان دور می‌رفت تا به صنعتی توسعه یافته تبدیل شود و با رونقش مشکلات اقتصادی استان و حتی کشور رفع شود با وجود مزایای قابل توجهی چون ارزش افزوده و اشتغال بالا، پاک و کم‌آب خواه بودن آن هم در دیار کویری یزد؛ این روزها حال و روز خوشی ندارد این امر را فعالان حوزه نساجی می‌گویند.

کسانی که سرمایه‌شان نیازمند نیم نگاهی از سوی مسئولان است تا شاید در کنار نیم نگاهی که به صنایعی چون خودرو و فولاد دارند دستی هم بر سر صنعت نساجی بکشند تا توانایی‌هایشان به هدر نرود، تا اگر روزگاری در اوج صادرات بودند حال حداقل بازار داخلیشان را با واردات، قاچاق و بی‌توجهی مسئولان از دست ندهند.

مسئولان مشکلات صنعت نساجی را درک نمی‌کند

مجتبی دستمالچیان، رئیس اتحادیه نساجی استان یزد در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در یزد اظهار داشت: یکی از مشکلاتی که امروز صنعت نساجی با آن روبه‌رو است تأمین مواد اولیه است، هر روز با افزایش قیمت مواد اولیه روبه‌رو هستیم درحالی‌ که پایه اصلی مواد اولیه، مواد پتروشیمی و نفتی تولید داخل کشور است.

وی مشکل دیگر را پنبه دانست و گفت: امسال قیمت جهانی پنبه افزایش یافت و منابع خارجی که پنبه را می‌فروختند امسال ریسندگی زدند و در حال تولید نخ هستند و پنبه را نمی‌فروشند به همین دلیل مشکل جدی در تأمین پنبه به عنوان مواد اولیه داریم.

رئیس اتحادیه نساجی استان یزد با اشاره به اینکه روزگاری ایران در تولید پنبه خودکفا بود، بیان کرد: چون تولید پنبه ارزش تولیدی برای کشاورزان نداشته در حال حاضر تولید این محصول رها شده و کشاورزان به سراغ تولید محصولاتی رفتند که ارزش مالی داشته باشد بنابراین مقدار تولیدی ِ پنبه داخل به هیچ وجه کفاف بازار داخل را نمی‌دهد و ما نیاز به واردات از سایر کشورها داریم.

وی گفت: نیاز هست که در این مورد برنامه‌ریزی‌های دقیق شود چراکه در بسیاری کشورها تولید پنبه جز کشت استراتژیک‌ است و در ایران با توجه به کارخانه‌های ریسندگی زیادی که داریم و مصرف هم داریم کشت پنبه می‌تواند بسیار کمک‌ساز باشد ولی ما در حال حاضر زیاد کشت پنبه نداریم و کارخانه‌های پنبه‌ پاک‌کنی که داریم به روز و با کیفیت نیستند تا بتوانند پنبه مرغوب را به دست مصرف‌کننده برسانند.

دستمالچیان در بحث تولید، بازسازی دستگاه‌ها را ضروری دانست و گفت: کارخانه‌ها نیاز دارند دستگاه‌ها را نوسازی و بروز کنند تا محصولی با کیفیت تولید کنند و این امر به حمایتی از جانب دولت نیاز دارد تا با دادن وام‌هایی به تولیدکنندگان آن‌ها را حمایت کنند که با توجه به کاهش ارزش ریال و افزایش قیمت دلار این امر کار سختی است.

وی افزود: واردات و قاچاق در بحث فروش محصولات نساجی مشکل دیگری است که بیشترین ضربه را به این صنعت وارد می‌کند چرا که کم‌ اظهاری یا بد اظهاری کالا در این موارد بسیار صورت می‌گیرد و جنسی با کیفیت پایین وارد شده، ارزش واقعی پارچه اعلام نمی‌شود عوارض و گمرکات پایین پرداخت می‌شود و عملاً امکان رقابت از تولیدکنندگان داخلی سلب می‌شود.

رئیس اتحادیه نساجی استان یزد بیان کرد: در واقع برای ما هم همیشه سؤال است که چرا از این صنعت پاک، بومی شده، کم‌ آب‌خواه، با اشتغالزایی بالا نسبت به مقدار سرمایه‌گذاری شده با ارزش افزوده بالا، صنعتی که مورد نیاز جامعه است و اکثر مواد اولیه آن در داخل وجود دارد و برای خودمان است، حمایت نمی‌شود و این سؤالی است که مدام برای خودمان هم پیش می‌آید.

وی افزود: شاید یک دلیلش این باشد که دولت مشکلات ما را درک نمی‌کند چراکه در حال حاضر صد در صد مالکیت صنعت نساجی در دست بخش خصوصی است و دولت سهمی در بخش خصوصی ندارد در حالی که شرکت‌های خودروسازی به نوعی وابسته به دولت هستند و خود دولت مشکلاتشان را بیشتر می‌داند و بیشتر هم کمکشان می‌کند.

دستمالچیان بیان کرد: کل کشورهای توسعه یافته برای اینکه در مسیر توسعه یافتگی قرار بگیرند و اقتصاد رو به جلو داشته باشند به صنعت نساجی رو آوردند و به توسعه رسیدند ولی اینکه چرا در ایران این صنعت مورد کم توجهی و کم لطفی قرار گرفته جای سؤال است در حالی که اگر درصد کمی از حمایت‌هایی که از سایر صنایع می‌شود از این صنعت می‌شد هم اشتغال خوبی رقم می‌خورد و هم بسیاری از مشکلات را حل می‌کرد.

وی با اشاره به اینکه صنعت نساجی با صنعت مواد غذایی یکی از نیازهای بشر است، بیان کرد: با توجه به مزایای بالایی که این صنعت دارد ما نتنها نتوانستیم به صادرات برسیم بلکه وارد چرخه واردات شدیم در حالی که با همین صنعت می‌توانیم اول بازار خودمان را تأمین کنیم و بعد صادرات و ارزآوری برای کشور داشته باشیم، این صنعت تنها نیازمند نگاه ویژه‌ای از سوی مسئولان است.

واقعیت بی‌توجهی چیست؟

حمید یاوری یکی از فعالان حوزه صنعت نساجی یزد در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم اظهار داشت: تنها در یک کلام می‌توانم بگویم حمایت نکردن از صنعت نساجی ظاهرا ساده‌تر است وقتی می‌توانیم مواد اولیه را در داخل تهیه کنیم ولی همین مواد پتروشیمی داخلی را به ما گران می‌فروشند و یا بیشتر صادر می‌کنند تا به سود بیشتر برسند، دیگر حرفی باقی نمی‌ماند.

وی گفت: وقتی دولت می‌بیند واردات پارچه درآمد بیشتری برایش دارد خود را درگیر حمایت از صنعت ما که مسائل مالی و نیازهای زیادی دارد، نمی‌کند.

این کارخانه‌دار حوزه نساجی که سال‌های گذشته صادرات پارچه به کشورهای اطراف ایران را داشت، افزود: کسی باور نمی‌کند اگر از این صنعت تنها کمی حمایت شود با اشتغالزایی بالایی که دارد بسیاری از مشکلات اقتصادی جامعه حل می‌شد.

یاوری با اشاره به اینکه صنعت نساجی یزد روزگاری زبانزد بود و محصولاتی از جمله ترمه‌های نفیس و پارچه ابریشمی یزدی به کشورهای اروپایی صادر می‌شد، بیان کرد: تا چند سال پیش محصولات ما با کشورهای چین و ترکیه رقابت می‌کرد اما اکنون چین جای ما را گرفته، صنعت نساجی با این روش کار کردن رو به نابودی است و جای تأسف دارد که الآن از کشور چین پارچه ابریشمی وارد می‌شود.

وی گفت: مسئول دولتی نمی‌داند که با سیاست‌های غیرکارشناسی و خلق‌الساعه چه بلایی دارد به سر این صنعت می‌آورد. یعنی نمی‌بیند که این صنعت رو به نابودی است و چه مشکلاتی دارد. نمی‌بیند کشوری مثل چین که نفت ندارد ولی همین نفت ما را می‌خرد و داخل کشور خود مواد اولیه صنعت نساجی را تولید و دستگاه‌های مدرن را می‌سازد پارچه را تولید می‌کند و به ما می‌فروشد و هنوز قیمت آن مناسب‌تر از قیمت تولیدات داخلی می‌شود، یعنی مدیران مربوطه ما این چیزها را می‌بیند و کاری نمی‌کند.

به نظر می‌رسد حمایت نکردن از صنعت نساجی به قدری سودآور است که صنایع مختلفی چون پتروشیمی که جز صنایع مادر در کشور محسوب می‌شوند هم حاضر به همکاری نیستند، گویا همه دچار سونامی بد کردن شرایط تولید برای کارآفرینان شده‌اند، درحالی که نساجی صنعتی است که با سرمایه‌گذاری بسیار کمتر از صنایع بزرگ و مادر نه تنها اشتغالزایی بالا ایجاد می‌کند بلکه رونق تولید و ارزش افزوده بالاتری را با تامین نیاز صنعت پوشاک برای کشورمان به ارمغان خواهد آورد و سزاوار نیست این پتانسیل ارزشمند تاریخی که تاروپودش به فرهنگ مان گره خرده را نادیده بگیریم.

بر اساس ابلاغیه جدید اداره کل دفتر واردات گمرک صرفا چند گمرک تخصصی بوشهر، شهید رجایی، آبادان، چابهار، زاهدان، خوی، تهران، غرب تهران، جلفا و کیش امکان ثبت و ترخیص واردات پارچه کشور را دارا هستند و گمرکات دیگر چه در مناطق آزاد و چه در سرزمین اصلی اجازه ترخیص نخواهند داشت.

به گزارش تابناک اقتصادی؛ یکی از اصلی‌ترین مشکلات صنعت نساجی در سال‌های اخیر واردات بی‌رویه انواع پارچه، حتی پارچه‌هایی که توان تولید داخلی آن نیز وجود دارد به کشور است.
تبلیغات

البته به پیشنهاد وزارت صمت و دیگر دستگاه‌های حامی تولید انواع پارچه‌هایی که توان تولید داخلی آنها وجود دارد با تعرفه بالا گمرکی حمایت می‌شوند. اما در این بین برخی از سودجویان با توجه به عدم تخصصی بودن گمرکات کشور و نارسایی تمیز دادن پارچه‌های مختلف در سازمان استاندارد اقدام به «اظهار خلاف واقع» می‌کردند.

به عبارت ساده‌تر، سودجویان با اظهار کد تعرفه پارچه‌هایی که تولید داخلی ندارند (تعرفه اندک) اقدام به واردات پارچه‌هایی می‌کردند که در داخل کشور تولید می‌شدند.

حالا برای حل این بحران تاریخی گمرک جمهوری اسلامی ایران تصمیم گرفته است که پارچه و تمام کالاهای مرتبط با صنعت نساجی تنها از گمرکات تخصصی که توانایی تمیز انواع پارچه را دارند وارد شود.

بر این اساس طبق دستورالعملی که علی وکیلی مدیر کل دفتر واردات گمرک ایران صادر کرده است، گمرکات بوشهر، شهیدرجایی، آبادان، چابهار، زاهدان، خوی، تهران، غرب تهران، جلفا، کیش، بعنوان گمرک تخصصی مجاز به ترخیص کالاهای نساجی معرفی شده‌اند.

پایان قاچاق پارچه با ایجاد گمرکات تخصصی نساجی

این تصمیم می‌تواند گام بلندی در راستای حمایت از صنعت نساجی کشور باشد و این صنعت را از واردات بی‌رویه و آن هم به صورت «اظهار خلاف واقع» نجات دهد.
اعتراض عجیب مناطق آزاد

این مصوبه اعتراض برخی از واردکنندگان را به همراه داشت با این وجود موضوعی که به دور از ذهن بود، به درخواست مسئولان مناطق آزاد ماکو مربوط می‌شود.

مدیران این منطقه ممنوعیت واردات پارچه به منطقه آزاد ماکو را به عنوان مانعی برای تولید عنوان کرده اند. این درحالی است که بررسی عملکرد مناطق آزاد، خلاف این واقعیت را نشان می‌دهد.

بررسی عملکرد مناطق آزاد ایران طی سال‌های ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۸ که از سوی مرکز پژوهش های مجلس منتشر شده است، نشان می‌دهد سهم این مناطق (با لحاظ صادرات خدمات) از صادرات غیرنفتی کشور حدود ۱ درصد، از میزان تولید حدود ۱ درصد، از تعداد واحد‌های تولیدی فعال کمتر از ۳ درصد، از جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی حدود ۱۰ درصد و از اشتغال زایی کل کشور حدود ۴ درصد است.

از طرفی میزان واردات کالا از طریق مناطق آزاد نیز حدود ۲ برابر صادرات کالا از این مناطق به خارج از کشور است.

از سوی دیگر در شهرک های صنعتی کشور، واحد های تولیدی فراوانی وجود داشته که تعداد این واحد ها قابل قیاس با واحد های تولیدی موجود در مناطق آزاد نیست. این درحالی است که وسعت مناطق آزاد بیش از ۳ برابر وسعت شهرک‌ها و نواحی صنعتی کشور بوده اما میزان اشتغال در شهرک‌های صنعتی بیش از ۳ برابر اشتغال در مناطق آزاد کشور است. با چنین عملکردی، چگونه مناطق آزاد این پیشنهاد عجیب را مطرح کرده اند؟

یکی از معضلات اساسی صنعت نساجی کشور، واردات بی رویه پارچه و قاچاق رسمی از مبادی قانونی کشور بوده است، امری که در سایه عدم نیازسنجی صحیح صورت گرفته بود. بی‌تردید این مصوبه گمرک و حرکت به سمت تخصصی شدن گمرکات کشور، زمینه ساز سرمایه گذاری بیشتر در حوزه نساجی کشور خواهد بود.

رشت- مدیرکل دفتر نساجی، پوشاک و سلولزی وزارت صمت با اشاره به ظرفیت های گیلان در زمینه صنایع سلولزی، گفت: باید فضای مناسبی برای فروش این محصولات ایجاد شود.

به گزارش خبرنگار مهر، افسانه محرابی ظهر پنج شنبه در حاشیه بازدید از واحدهای نساجی و سلولزی گیلان با اشاره به ظرفیت و توانمندی‌های استان گیلان در صنایع سلولزی، اظهار کرد: مشکلات را در سطح ملی پیگیری می‌کنیم.

وی با بیان اینکه باید مواد اولیه تولیدکنندگان مبل از محصول ام دی اف خام گیلان تأمین شود، افزود: فضای فروش مناسب باید در این زمینه فراهم شود.

مدیرکل دفتر نساجی، پوشاک و سلولزی وزارت صمت در ادامه با بیان اینکه ما می‌توانیم با همکاری تولیدکنندگان نئوپان و MDF خام محصولات آنها را برای استفاده در صنعت مبل سازی و زیر مجموعه استفاده کنیم، گفت: با ایجاد مرکز فروش عرضه مستقیم محصولات با همکاری کارخانجات و تولید کنندگان ام دی اف رو این صنعت رونق می‌یابد.

یو در ادامه با اشاره به بررسی مشکل تأمین مواد اولیه صنایع کیسه بافی گیلان، اضافه کرد: اگر این واحدها با تأمین مواد پتروشیمی داخلی با مشکل مواجه هستند می‌توانند با مکاتبه با وزارت صمت و پیگیری از طریق دفتر تخصصی صنایع پتروشیمی وزارتخانه تدابیر لازم برای رفع مشکل آنها اتخاذ شود.