بر اساس ابلاغیه جدید اداره کل دفتر واردات گمرک صرفا چند گمرک تخصصی بوشهر، شهید رجایی، آبادان، چابهار، زاهدان، خوی، تهران، غرب تهران، جلفا و کیش امکان ثبت و ترخیص واردات پارچه کشور را دارا هستند و گمرکات دیگر چه در مناطق آزاد و چه در سرزمین اصلی اجازه ترخیص نخواهند داشت.
به گزارش تابناک اقتصادی؛ یکی از اصلی‌ترین مشکلات صنعت نساجی در سال‌های اخیر واردات بی‌رویه انواع پارچه، حتی پارچه‌هایی که توان تولید داخلی آن نیز وجود دارد به کشور است.
تبلیغات
البته به پیشنهاد وزارت صمت و دیگر دستگاه‌های حامی تولید انواع پارچه‌هایی که توان تولید داخلی آنها وجود دارد با تعرفه بالا گمرکی حمایت می‌شوند. اما در این بین برخی از سودجویان با توجه به عدم تخصصی بودن گمرکات کشور و نارسایی تمیز دادن پارچه‌های مختلف در سازمان استاندارد اقدام به «اظهار خلاف واقع» می‌کردند.
به عبارت ساده‌تر، سودجویان با اظهار کد تعرفه پارچه‌هایی که تولید داخلی ندارند (تعرفه اندک) اقدام به واردات پارچه‌هایی می‌کردند که در داخل کشور تولید می‌شدند.
حالا برای حل این بحران تاریخی گمرک جمهوری اسلامی ایران تصمیم گرفته است که پارچه و تمام کالاهای مرتبط با صنعت نساجی تنها از گمرکات تخصصی که توانایی تمیز انواع پارچه را دارند وارد شود.
بر این اساس طبق دستورالعملی که علی وکیلی مدیر کل دفتر واردات گمرک ایران صادر کرده است، گمرکات بوشهر، شهیدرجایی، آبادان، چابهار، زاهدان، خوی، تهران، غرب تهران، جلفا، کیش، بعنوان گمرک تخصصی مجاز به ترخیص کالاهای نساجی معرفی شده‌اند.
پایان قاچاق پارچه با ایجاد گمرکات تخصصی نساجی
این تصمیم می‌تواند گام بلندی در راستای حمایت از صنعت نساجی کشور باشد و این صنعت را از واردات بی‌رویه و آن هم به صورت «اظهار خلاف واقع» نجات دهد.
اعتراض عجیب مناطق آزاد
این مصوبه اعتراض برخی از واردکنندگان را به همراه داشت با این وجود موضوعی که به دور از ذهن بود، به درخواست مسئولان مناطق آزاد ماکو مربوط می‌شود.
مدیران این منطقه ممنوعیت واردات پارچه به منطقه آزاد ماکو را به عنوان مانعی برای تولید عنوان کرده اند. این درحالی است که بررسی عملکرد مناطق آزاد، خلاف این واقعیت را نشان می‌دهد.
بررسی عملکرد مناطق آزاد ایران طی سال‌های ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۸ که از سوی مرکز پژوهش های مجلس منتشر شده است، نشان می‌دهد سهم این مناطق (با لحاظ صادرات خدمات) از صادرات غیرنفتی کشور حدود ۱ درصد، از میزان تولید حدود ۱ درصد، از تعداد واحدهای تولیدی فعال کمتر از ۳ درصد، از جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی حدود ۱۰ درصد و از اشتغال زایی کل کشور حدود ۴ درصد است.
از طرفی میزان واردات کالا از طریق مناطق آزاد نیز حدود ۲ برابر صادرات کالا از این مناطق به خارج از کشور است.
از سوی دیگر در شهرک های صنعتی کشور، واحد های تولیدی فراوانی وجود داشته که تعداد این واحد ها قابل قیاس با واحد های تولیدی موجود در مناطق آزاد نیست. این درحالی است که وسعت مناطق آزاد بیش از ۳ برابر وسعت شهرک‌ها و نواحی صنعتی کشور بوده اما میزان اشتغال در شهرک‌های صنعتی بیش از ۳ برابر اشتغال در مناطق آزاد کشور است. با چنین عملکردی، چگونه مناطق آزاد این پیشنهاد عجیب را مطرح کرده اند؟
یکی از معضلات اساسی صنعت نساجی کشور، واردات بی رویه پارچه و قاچاق رسمی از مبادی قانونی کشور بوده است، امری که در سایه عدم نیازسنجی صحیح صورت گرفته بود. بی‌تردید این مصوبه گمرک و حرکت به سمت تخصصی شدن گمرکات کشور، زمینه ساز سرمایه گذاری بیشتر در حوزه نساجی کشور خواهد بود.
