نوشته‌ها

کاویانی گفت: به دلیل کاهش صرفه اقتصادی کشت پنبه، پنبه کاران برای برداشت مجدد وارد مزارع نمی‌شوند و پنبه‌های نارس را در برداشت اول می‌چینند.

محمدحسین کاویانی مدیرعامل صندوق پنبه ایران بیان کرد: حداقل ۸۰ کارخانه پنبه پاک کنی در استان‌های گلستان، خراسان‌های شمالی، رضوی، جنوبی، سمنان، اردبیل و فارس به طور عمده فعال هستند، اما در البرز، کرمان و اصفهان نیز چند کارخانه محدود وجود دارد.

او درباره برنامه صندوق پنبه ایران برای افزایش تعداد این کارخانه‌ها و سطح زیر کشت پنبه، افزود: یکی از مهمترین مشکلات تولید پنبه، مربوط به مرحله برداشت این محصول است. زراعت پنبه نسبت به زراعت سایر محصولات کشاورزی نسبتا مشکل است. این محصول در فصل بهار در کشور ما کاشته می‌شود و برداشت آن که از اواسط شهریورماه آغاز می‌شود نیز، تا اواخر بهمن ماه ادامه دارد. بنابراین، زمان زیادی زمین‌های کشاورزی را اشغال می‌کند.

کاویانی گفت: از سوی دیگر چون آغاز کشت مربوط به بهار است، آفات فعال هستند و نیاز به سموم کشاورزی بالاست و همچنین، چون تعداد دفعات آبیاری نیز بسیار زیاد است، علف‌های هرز زیادی در این زراعت وجود دارد؛ اما مهمترین زحمت مربوط به مرحله برداشت می‌شود.

او توضیح داد: هر غوزه پنبه که روی بوته‌های پنبه به وجود می‌آید، حدود ۵ کیلوگرم وزن دارد و به دلیل این که طی سال‌های اخیر ماشین آلات برداشت پنبه وارد کشور نشده است، برداشت این غوزه‌های ۵ گرمی توسط کارگران در فصول سرد پاییز و زمستان انجام می‌شود. اگر ماشین آلات وارد شود، زحمات و هزینه‌های برداشت کاهش و در نتیجه، رغبت کشاورزان به زراعت پنبه بیشتر می‌شود. این کار همچنین سبب جلوگیری از ورود الیاف بیگانه حاصل از کیسه‌های پلاستیکی کارگران به صنایع نساجی می‌شود. بنابراین، در تلاش هستیم تا این ماشین آلات را سریعتر وارد کشور کنیم.
تنظیم بازار مهمترین وظیفه صندوق پنبه است

مدیرعامل صندوق پنبه ایران همچنین درباره عملکرد این صندوق گفت: وظیفه تنظیم بازار پنبه بر عهده صندوق پنبه ایران است و می‌تواند با فرامین و اعتبارات دولتی این کار را انجام دهد. مهمترین کار این صندوق از زمان تاسیس آن تاکنون، مربوط به سال ۷۹ است که با خرید ۲۵ هزارتن پنبه مازاد صنایع نساجی، بازار این محصول را تنظیم کرد.

او افزود: در سال ۸۰ نیز حدود ۲ هزار و ۷۰۰ تن پنبه مازاد دیگر خریداری و بازار تنظیم شد. این مهمترین کاری است که صندوق پنبه باید انجام دهد. هر جا که متوجه شویم کشاورزان برای فروش پنبه مشکل دارند، ورود می‌کنیم تا دغدغه آن‌ها را کاهش دهیم. به عنوان مثال، با مشارکت تعاونی پنبه داراب در استان فارس که یکی از اعضای مهم این صندوق است، وَش پنبه کاران را خریداری می‌کنیم تا با مشکل مواجه نشوند.
تخفیف‌ یلدای نوین‌چرم را از دست ندهید

کاویانی در ادامه گفت: از دیگر فعالیت‌های مهم صندوق، ارائه آموزش‌های فنی لازم به کشاورزان و همچنین نظارت بر واردات و توزیع بذر‌های مرغوب میان آن هاست. این بذور از زمانی که مجوز واردات آن‌ها توسط وزارت جهاد کشاورزی داده شده، بین کشاورزان توزیع می‌شود، زیرا طول مدت کشت کوتاه‌تر و همچنین میزان محصول بیشتر و مرغوب تری دارند.

او بیان کرد: در موضوع بازرگانی نیز، بسیاری از کارخانجات پنبه پاک کنی، محصول خود را به صندوق واگذار می‌کنند تا این صندوق بازاریابی مناسب را برای آن‌ها انجام دهد. صنایع نساجی هم از این که پنبه مورد نیاز خود را از صندوق خریداری کنند، استقبال کرده اند، زیرا قبل از ارسال پنبه به صنایع نساجی، کارشناسان صندوق در کارخانجات پنبه پاک کنی حضور پیدا می‌کنند و پس از تایید کیفیت، ارسال را انجام می‌دهند.

مدیرعامل صندوق پنبه ایران همچنین گفت: از آن جا که پنبه یک محصول دارای استاندارد‌های بین المللی است، باید رقم بندی شود. هر کجا که کارشناسان دولتی کم باشند و امکان حضور آن‌ها در کارخانجات پنبه پاک کنی فراهم نباشد، صندوق پنبه با ارسال کارشناس، این مشکل را رفع می‌کند. این کارشناسان، پنبه‌ها را بر اساس استاندارد‌های ایران و همچنین استاندارد‌های بین المللی رقم بندی می‌کنند و در اختیار صنایع قرار می‌دهند.

او در ادامه از کشاورزان پنبه کار نیز درخواست کرد: تقاضای صندوق پنبه ایران از کشاورزان پنبه کار این است که محصول خود را به صورت نارس برداشت نکنند؛ همچنین در حین برداشت، به جای استفاده از کیسه‌های پلاستیکی، از کیسه‌های نخی و طبیعی استفاده کنند، زیرا الیاف پلاستیکی بیگانه در کارخانجات نخ ریسی مشکل ایجاد می‌کنند.

کاویانی درباره دلیل نارس برداشت کردن غوزه‌های پنبه توسط کشاورزان، ضمن بیان این که صرفه کشت پنبه برای کشاورزان کاهش یافته است، گفت: پنبه محصولی است که غوزه‌های آن طی دو تا سه مرحله رشد می‌کنند؛ یعنی از پایین تا بالای بوته، به مرور زمان غوزه‌ها رشد می‌کنند. کشاورزانی که برای برداشت محصول وارد مزارع می‌شوند، به منظور جلوگیری از هزینه چندباره برای برداشت محصول، در همان برداشت اول، غوزه‌های نیم رس بالای بوته را هم برداشت می‌کنند تا مجبور نشوند که دوباره هزینه برداشت بپردازند. این در حالی است که غوزه‌های نارس، کیفیت الیاف کارخانه‌های نساجی را کاهش می‌دهد.

نیاز به پوشاک، همواره یکی از نیازهای اساسی بشر بوده و در دنیای امروز، با ظهور صنعت مد و فشن و رشد کسب و کارهایی نظیر طراحی و دوخت لباس، استفاده از نخ و منسوجات نیز، اهمیت فراوانی پیدا کرده است. انواع مختلفی از نخ‌ها در دوخت لباس و پارچه‌ها مورد استفاده می‌گیرد که در این بین، نخ‌های پلیمری (مصنوعی) اهمیت ویژه‌ای دارد. علاوه بر صنعت پوشاک، در تولید محصولات دیگری نظیر کیسه (برای مثال، کیسه برنج)، توری، بسته‌بندی و… نیز از نخ‌ها استفاده می‌شود. در این مقاله، قصد داریم به بررسی انواع نخ و ابعاد مختلف آن بپردازیم و به طور ویژه، نخ پلی استر را به عنوان یکی از پرکاربردترین انواع نخ‌ها، مورد بررسی قرار دهیم. با ما همراه باشید.

با پیشرفت علم و تکنولوژی، تعداد نخ‌ها و به کارگیری آن‌ها در صنایع مختلف بیشتر و تخصصی‌تر شده است. بنابراین بدون شناخت انواع نخ، به کارگیری نخ درست و مناسب، غیر ممکن است، و به نتیجه نهایی کار شما لطمه می‌زند.

شناخت انواع نخ و موارد مصرف هر یک از آن‌ها، موضوعی است که حائز اهمیت بالایی است. به کارگیری نخ با کیفیت عامل مهمی است که در نتیجه نهایی کار، تاثیر به سزایی دارد. در این مقاله قصد داریم به بررسی انواع نخ بپردازیم و ضمن طبقه بندی آن‌ها، موارد مصرف هر یک را نیز شرح بدهیم. با ما همراه باشید.

طبقه بندی انواع نخ

نخ‌ها را می‌توان به طرق مختلف طبقه‌بندی کرد. در این مقاله ما نخ‌ها را به سه بخش بر اساس جنسشان تقسیم بندی میکنیم. بنابراین انواع نخ در یکی از گروه‌های زیر قرار خواهند گرفت:

نخ های طبیعی
نخ‌های مصنوعی
نخ‌های مخلوط

در تولید نخ‌های طبیعی از هیچ فرآیند شیمیایی استفاده نمی‌شود و همانطور که از نامش آشکار است، به صورت طبیعی یافت می‌شود. گروه دیگری که نخ‌های مصنوعی نام دارند، ممکن است منشاء طبیعی داشته باشند ولی به دلیل به کارگیری فرآیندهای شیمیایی در تولید آن‌ها، جزء دسته نخ‌های مصنوعی به حساب آیند. نخ‌های مخلوط نیز ترکیبی از یک یا چند نخ طبیعی با نخ‌های مصنوعی است.

معرفی نخ‌ و الیاف پلیمری

گستره ی وسیعی از پلیمرها می‌توانند به لیف تبدیل شوند. الیاف پلیمری به دلیل خواص مطلوب و هزینه مناسبی که دارند، از مخاطبان زیادی برخوردار هستند و هر روزه به جمع مخاطبین این الیاف افزوده می‌شود. در ادامه با انواع نخ پلیمری آشنا می‌شنویم.

نخ‌ پلی استر: نخ پلی استر پرکاربردترین نخ پلیمری است. این لیف، به دلیل شباهت بسیار به پشم و پنبه، جایگزین الیاف طبیعی شده است. نخ پلی استر شامل انواع مختلفی است که در مقاله دیگری به آن خواهیم پرداخت. از خواص مهم نخ و الیاف پلی استر می‌توان به استحکام بالا، برگشت پذیری، ثبات ابعادی مناسب، مقاومت سایشی و مقاومت در برابر نور خورشید اشاره کرد. جهت خرید نخ پلی استر از اینجا اقدام کنید.

در بسیاری از کشورها الیاف پلی‌استر را با نام های مختلفی عرضه می‌کنند، برای مثال انگلیسی ها آن را با نام تریلن یاد میکنند و آلمانی ها نام ترویرا را برای آن انتخاب کردند. در حالی که این الیاف در فرانسه با نام ترگال و در ایتالیا با نام تریتال عرضه میشود.

نخ پلی پروپیلن: الیاف پلی پروپیلن یا پ پ، علاوه بر مصارف نساجی، بهترین مورد جهت افزایش استحکام کششی بتن در سازه‌ها هستند. این لیف به دلیل قیمت مقرون به صرفه‌ای که دارد، مورد استقبال کارخانه‌داران زیادی قرار گرفته است.

نخ اکریلیک: اکریلیک علاوه بر آن که خاصیت بازگشت پذیری بسیار خوبی دارد، عایق حرارتی خوبی نیز هست. از این رو جایگزین بسیار خوبی برای پشم در خاب فرش است. اکریلیک قابلیت رنگ پذیری دارد و همچنین در برابر شست و شو مقاومتی عالی از خود نشان می‌دهد.

نخ نایلون:  نایلون نام خانواده ای از پلیمرهای مصنوعی است که معمولاً برای ساخت انواع مختلف پوشاک و کالاهای مصرفی مورد استفاده قرار می گیرد. این نوع پارچه معمولاً برای تولید البسه ورزشی به کار می‌رود. جوراب ساق بلند زنانه تا به امروز یکی از عمده ترین کاربردهای این نوع پارچه است و از آن در جوراب شلواری ، شلوار یوگا و انواع دیگر کفپوش های فرم زنانه نیز استفاده می‌شود.

معرفی نخ‌های طبیعی

 نخ پنبه: قابل تنفس بودن پنبه، این لیف را به یک پارچه ایده آل برای تهیه لباس های تابستانی و دستمال سفره تبدیل کرده است. نخ پنبه به میزان 27 برابر وزن خود رطوبت را جذب می‌کند. به طور معمول، از این نخ ها جهت کوک زدن و رویه دوزی استفاده می شود و شامل دو مدل شانه شده و شانه نشده هستند.
نخ‌های پشمی: ضخامت این مدل نخ‌ها بسیار زیاد است. پشم حدود ۶۰ درصد، بیشتر از الیاف دیگر هوای متراکم را در خود حفظ می‌کند و این عمل باعث می‌شود مقاومت بدن در مقابل تغییرات جوی بیشتر شود. الیاف پشم به دلیل ساختمان شیمیائی و فیزیکی خاصی که دارد، اثر تغییرات جوی بر روی بدن را کم می‌کند. به این ترتیب با جذب عرق بدن، حالت تعادل در بدن را به وجود می‌آورد.
نخ ابریشم: این نخ به دلیل درخشان بودن و مقاوم بودن و همچنین مراحل تولید، بسیار گران قیمت است. نخ ابریشم در بافت‌های مختلف از جمله انواع پارچه های لوکس، هنر های گلیم بافی، قلاب بافی، بافت قالی و قالیچه و بافت فرش کاربرد دارد. همچنین به دلیل رنگ سفیدی که دارد به خوبی رنگ می‌گیرد.
الیاف کتان: یکی دیگر از الیاف کاربردی و مهم در صنعت نساجی، الیاف کتان است. این الیاف که جزو الیاف طبیعی و از زیر مجموعه های الیاف گیاهی به شمار می‌آید، در صنعت نساجی و تجارت الیاف دارای جایگاه ویژه ای است. مقاومت کتان بیشتر از پنبه بوده و رطوبت بازیافته آن چیزی نزدیک به 12 درصد محاسبه شده است. مقاومت کتان به حرارت نیز زیاد است و در دمای 120 درجه شروع به زرد شدن می‌کند.

جمع‌بندی

همان طور که گفته شد نخ به رشته های بلند و باریکی گفته می‌شود که از الیاف طبیعی یا مصنوعی به دست می‌آید. مهم‌ترین اصول در کیفیت نخ، مقاومت و استحکام نخ، شفافیت آن، صاف و یک‌دست بودن و ثبات رنگی است. نکته ی مهم دیگر در انتخاب نخ، توجه داشتن به ضخامت پارچه است. پارچه های لطیف و نازک، نیاز به سوزن ظریف و نخ ظریف مانند نخ های ابریشمی نازک، نخ پنبه ای نازک با روکش پلی استر دارند. در این مقاله به بررسی انواع نخ طبیعی و مصنوعی پرداختیم و ضمن طبقه بندی انواع نخ، موارد مصرف هر یک را برای شما عزیزان شرح دادیم. جهت خرید انواع نخ پلیمری می‌توانید به سایت فروش عمده آنلاین ویکی فایبر (wiki-fiber.ir) مراجعه فرمایید.

گروه استان‌ها -سرمدوزی هنری صنعتی در استان چهارمحال و بختیاری است که معیشت بسیاری را به خود وابسته کرده اما اخیرا نوسان قیمت نهاده‌های تولید بلای جان این هنر اصلی ایرانی شده است.

به گزارش خبرگزاری تسنیم از شهرکرد ، در هر تکه‌ای از این سرزمین، دستان هنرمندی به زدن نقش و نگار مشغول است و با عشق و از اعماق قلب خویش تصویری تازه را می‌سازد تا رهگذران را مبهوت آن سازد. بسیارند هنرمندانی که در گوشه گوشه‌ کشورمان به انداختن نقش بر روی پارچه مشغول هستند و آثاری تماشایی را خلق می‌کنند و استان چهارمحال و بختیاری از این قاعده مستثنا نیست.

سِرمِه‌دوزی یکی از هنرهای رودوزی ایرانی است که در طی آن انواع ملیله فلزی بر روی پارچه‌های نفیس محکم  همچون ترمه دوخته می‌شود و آن را با نام ترمه‌دوزی و ملیله‌دوزی هم می‌شناسند.

سرآغاز این هنر را در زمان هخامنشیان می‌دانند و گفته می‌شود دوخت‌های تزئینی و به ویژه سرمه دوزی و وجود پارچه‌های زربافت باعث حیرت اسکندر مقدونی در آن زمان شده است. در این دوران آثاری از سرمه‌دوزی با قطعات نقره و طلا به شکل مفتول تو خالی دیده می‌شود.

سرمه‌دوزی هنری اصیل و زیبا

در دوره‌ اشکانیان دوخت‌های تزئینی به عنوان یکی از کالاهای صادراتی نقش مهی را در اقتصاد ایران داشته است. این رودوزی یکی از صنایع دستی مهم استان‌های یزد، تهران، اصفهان، کاشان، بندرعباس، کردستان، قزوین و چهارمحال و بختیاری می‌باشد.

این هنر اصیل و زیبا، در ابتدای ظهور تمام موادش دست‌ساز و از جنس طلا و نقره بوده است اما در طول زمان به دلیل گران بودن این مواد و بالا رفتن هزینه‌ها و قیمت تمام شده آن مصنوعات شد.

در گذشته این دوخت برای تزیین لباس، پرده‌های مجلل تالارها، سر آستین‌ها، یقه، حاشیه لباس و روسری، رو رخت‌خوابی و . . . استفاده می‌شد اما امروزه استفاده از آن گسترش بیشتری پیدا کرده و بر جنبه‌های تزیینی و دکوراتیو آن افزوده شده است.

برای آغاز کار سرمه‌دوزی بر روی ترمه یا مخمل، بوجود آوردن شرایطی الزامی است از جمله این شرایط لایه‌زنی، طرح‌اندازی و آماده‌سازی پارچه است، در صورتی که این شرایط با حساسیت و توجه خاص صورت پذیرد نتیجه کار مطلوب است.

از ویژگی‌های سرمه دوزی این استان می‌توان به استفاده از مواد اولیه باکیفیت و رنگ‌های ثابت اشاره کرد، بته جقه و شاه عباسی از جمله طرح‌های سنتی و رایج سرمه دوزی است که از دیرباز تا کنون توجه خریداران را به خود جلب کرده است.

زنان استان چهارمحال و بختیاری در قالب سوزن دوزی بر روی لباس‌های محلی  در زمان‌های گذشته فعالیت داشته‌اند و از سال 80 به بعد هنر سرمه‌دوزی به اشکال متفاوت در بین زنان این استان رایج شده است.

روایتی از کارآفرینی با سرمه‌دوزی که باعث اشتغال خانگی زنان بسیاری شد

به سراغ یکی از کارآفرینان استان رفتیم که در حوزه هنر سرمه‌دوزی چند سالی است که فعالیت می‌کند، وجیهه اسداللهی اهل شهرستان شهرکرد است، وی در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در  شهرکرد ، اظهار داشت: از سال 1387 این هنر را به صورت شاگرد و استادی شروع کردم، از سال 1391 به صورت آموزش به دیگران این کار را ادامه دادم و به هنرجو‌ها کار داده می‌شد، در خانه انجام می‌دهند و به آن‌ها دستمزد داده می‌شد.

وی با اشاره به علاقه وافری که به دوخت‌ها و رودوزی‌های ظریف دارد، گفت: پا در عرصه کارآفرینی و تولید گذاشتم، با بهره‌گیری از هنر بافندگان محلی و تلاش و کوشش خود، موفق شدم در مدت نسبتا کوتاهی یک تعاونی تاسیس و شغل خود را گسترده‌تر کنم.

کارآفرین حوزه سرمه‌دوزی با بیان اینکه در حال حاضر بالغ بر 30 نفر با هم‌دیگر همکاری داریم، افزود: این هنر کاری است که بر روی ترمه، مخمل و… انجام می‌گیرد، سِرمه قبلاً از الیاف به هم تابیده شده طلا و نقره بوده ولی اکنون به خاطر گرانی از مروارید، بدلیجات و… استفاده می‌شود.

اسداللهی با اشاره به اینکه ترمه و مخمل از استان یزد به دست ما می‌رسد، گفت: خودمان در کارگاه لایه می‌زنیم و اگر نیاز داشته باشه چاپ انجام می‌شود، همچنین به هنرجوها آموزش داده خواهد شد.

آموزش سرمه‌دوزی به 600 نفر توسط کارآفرین این حوزه

وی با بیان اینکه تاکنون حدود 600 نفر آموزش داده شده‌اند، افزود: مواداولیه تهیه می‌شود و بازار هدف خوبی داریم، ترمه و مخمل بیشتر از استان یزد تامین می‌شود.

کارآفرین حوزه سرمه‌دوزی در خصوص واردات  بعضی از اقلام مواد اولیه بیان کرد: سرمه و تراش از کشور هند وارد می‌شود در ایران بصورت طلا و نقره است که همه نمی‌توانند استفاده کنند مگر سفارش خاصی باشد، مروارید از کشور چک وارد می‌شود و بعضی اقلام هم بصورت واسطه‌ای به دست ما می‌رسد.

اسداللهی با اشاره به اینکه بازار هدف این کار اول خود ترمه‌دوزها هستند، گفت: کار داده می‌شود و با انجام آن دستمزد گرفته می‌شود، این دستمزد بین دوزندگان براساس حجم  و وزن کاری که انجام می‌دهند تقسیم می‌شود.

اکثر دوزندگان سرمه در چهارمحال و بختیاری هستند

وی با بیان اینکه هنر سرمه‌دوزی چندسالی است که در استان چهارمحال و بختیاری جا افتاده است، تصریح کرد: بیشتر دوزندگان سرمه در استان چهارمحال و بختیاری هستند ولی متاسفانه به نام استان دیگری این هنر شناخته می‌شود.

کارآفرین حوزه سرمه‌دوزی با اشاره به اینکه مسئولین حمایت می‌کنند، گفت: خودم زیاد تلاش می‌کنم و می‌خواهم ثابت کنم بیشترین دوزندگان از استان چهارمحال و بختیاری هستند.

وی در خصوص مشکلاتی که در این حوزه وجود دارد، بیان کرد: نوسان قیمت خیلی زیادی در این مواد اولیه‌ای که از کشور‌های دیگر وارد می شود است و اگر مسئولان نظارت و حمایت می‌کردند تا با واسطه‌ کمتری مواداولیه به دست ما برسد خیلی بهتر می‌شود.

کارآفرین حوزه سرمه‌دوزی با اشاره به اینکه هم آقایان و هم خانم‌ها در این حرفه فعالیت می‌کنند، گفت: آقایان در قسمت لایه زدن، طراحی و چاپ و بعضی وقت‌ها حمل و نقل کار می‌کنند و بقیه کار‌ها با خانم‌ها است.

اسداللهی در پایان خاطرنشان کرد: زنان خانه‌دار می‌توانند به سادگی آموزش سرمه‌دوزی را ببینند و برای خود با این کار در خانه خود، درآمدی داشته باشند، این هنر بسیار زیبا بوده که در صورت بازار کار مناسب، سود زیادی دارد.

پلاستیک نه تنها بلای جان محیط زیست شده بلکه طلای سفید خراسان شمالی را نیز با چالش مواجه کرده است بطوریکه جمع‌آوری وش پنبه با کیسه‌های پلاستیکی موجب نفوذ الیاف به نخ پنبه شده و ورشکستگی کارخانجات پنبه پاکنی و صنعت نساجی را در پی دارد.

به گزارش ایرنا، انباشت وش پنبه در کیسه های پلاستیکی به هنگام برداشت و جمع آوری آن و بستن کیسه ها با نخ های از همین جنس سبب شده است تا الیاف پلاستیکی به همراه پنبه وارد کارخانه ها و در نهایت وارد محلوج ها شده و کیفیت محصول تولیدی کارخانه های پنبه پاک کنی و نساجی را کاهش دهد.

تورمی که در این سال‌ها گریبانگیر جامعه شده قیمت کیسه های کتانی، پنبه ای، نخی و به نوعی طبیعی را افزایش داده و همین امر موجب شده است تا کشاورزان از کیسه های پلاستیکی که ارزانتر و در دسترس‌تر است استفاده کنند.

این در حالی است که وجود پلاستیک در بین الیاف پنبه موجب می شود تا کم کم کارخانجات نیز رغبت کمتری به خرید پنبه داخلی نشان دهند به طوری که هم اینک نیز بیشتر آنان ترجیح می دهند که پنبه وارداتی به ویژه پنبه قزاقستان را که با کیسه های کتانی تحویل داده می شود خریداری کنند این در حالی است که کیفیت پنبه این استان از نظر رنگ و طول الیاف بسیار مرغوب و مناسب است.

صاحبان کارخانه های پنبه پاک کنی خراسان شمالی نیز از اینکه استفاده از کیسه های پلاستیکی سبب کاهش کیفیت محلوج ها شده است از کشاورزان گلایه دارند و می گویند: محلوج های تولیدی شان به علت ناخالصی ها و وجود الیاف پلاستیکی مورد پسند کارخانه های ریسندگی نخواهند بود و این کارخانه ها به خرید محلوج های وارداتی راغب ترند.

کیسه های پلاستیکی و استفاده از نخ های پلاستیکی برای دوختن کیسه ها چالشی است که در سال های اخیر به جان صنعت پنبه افتاده است و این صنعت را رو به نابودی می برد این در حالی است که قیمت هر کیلوگرم وش پنبه در سال جاری بین ۲۷ تا ۲۹ هزار تومان است اما بهره برداران توجهی به کیفیت آینده محصول خود ندارند و با استفاده محصولات پلاستیکی مانع رشد و توسعه فعالیت کارخانجات ریسندگی خواهند شد.

محلوج‌های پنبه یا نخ‌های پلاستیکی

به گزارش خبرنگار ایرنا هم اینک قیمت هر کیسه پلاستیکی در سطح بازار بین ۱۰ تا ۱۵ هزار تومان و گونی کتانی بین ۲۰ تا ۲۵ هزار تومان است که بعضا کیسه های کتانی در سطح فروشگاه ها وجود نیز ندارد و برخی از کشاورزان گونی های کیلویی را خریداری و دور دوزی خواهند کرد که این امر نیز خود هزینه بر است.

افول صنایع نساجی

یکی از کارشناسان حوزه نساجی با بیان اینکه کشاورزان توجهی به محصول نهایی حاصل دسترنج خود ندارد گفت: متاسفانه بهره برداران در سال های اخیر با استفاده از کیسه های پلاستکی این صعنت را رو به نابودی برده اند اما باز هم این روند ادامه دارد این در حالی است که زیر بنای صنعت نساجی پنبه تشکیل می دهد.

وحید رحیمی افزود: کارخانجات ریسندگی که مسوول استفاده نهایی از وش پنبه هستند به کیفیت محصول بسیار اهمیت می دهند چرا که باید محصولات پنبه ای با کیفیت تولید تا بتوانند در بازار رقابت کنند، در سال های اخیر صنعت پارچه از تنوع زیادی برخوردار بوده است و صنعتگران در این حوزه باید توجه ویژه ای به کیفیت محصول داشته باشند تا بتوانند با کارخانجات سایر کشور ها نیز رقابت کنند.

وی اظهار داشت: در سال های اخیر پنبه از کشورهای مختلف وارد کارخانجات پنبه و کارخانجات ریسندگی شده در حالی است که ظرفیت و پتانسیل تولید وش پنبه در کشور و به خصوص این استان وجود دارد اما تنها سهل انگاری ساده از سوی کشاورزان در استفاده از کیسه های پلاستیکی آینده این صنعت را دچار چالش کرده است.

وی به کشت قراردادی اشاره ای کرد و افزود: در ۲ سال اخیر کشت قرار دادی برای پنبه در این استان اجرایی شده است که در این نوع کشت صنایع با بهره برداران ارتباط نزدیکی دارند؛ در این طرح کارشناسان صنایع در مراحل کاشت و داشت کشاورزان را حمایت می کنند از آنان می خواهیم که در این رابطه نیز اطلاع رسانی داشته باشند و همچنین برای فرهنگ سازی باید کیسه های مناسب در اختیارشان بگذارنند.

رحیمی اظهار داشت: کیسه های پلاستکی که با وش پنبه وارد کارخانه ها می شود باعث پایین آمدن کیفیت خواهد شد کارخانه ها در زمان آغاز قرارداد باید این قشر را برای استفاده از کیسه های کتانی و طبیعی توجیه کنند تا محصول نهایی صنایع با ناخالصی همراه نشود.

وی اظهار داشت: الیاف پلاستیکی در درون محلوج ها وارد چرخه ریسندگی می شود سبب کاهش کیفت پارچه های تولیدی می شود زیرا پلاستیک پس از رنگ آمیزی با شست و شو رنگ را پس می دهد و همچنین باعث شکسته شدن سوزن ها نیز خواهد شد.

وی اظهار داشت: کیفیت پنبه‌های وارداتی دارای خلوص بیشتری است اما پنبه‌های تولیدی استان به علت رعایت نشدن برخی موارد توسط کشاورزان، ناخالصی‌هایی دارد که این ناخالصی‌ها سبب آسیب رساندن به تجهیزات حساس کارخانه‌های ریسندگی می‌شود به همین سبب کارخانه‌های ریسندگی ترجیح می‌دهند پنبه‌های وارداتی را خریداری کنند.

گرانی هزینه تولید

مشاور اتاق صنعت، معدن و بازرگانی بجنورد در حوزه کشاورزی و عضو انجمن خبرگان کشاورزی خراسان شمالی به هزینه های بالای تولید اشاره کرد و گفت: متاسفانه در سال های اخیر هزینه های تولید در بخش کشاورزی از جمله خرید بذر، سم، کود، امکانات بسته بندی شامل کیسه و جعبه های جمع آوری محصول چندین برابر افزایش یافته است که بهره برداران به ناچار از محصولات با قیمت پایین تر استفاده می کنند.

کاووس شادلو افزود: هم اینک پنبه کاران استان نیز به دلیل قیمت بالای کیسه های طبیعی پنبه ایٰ و کتانی و کمبود و در دسترس نبودن‌ آن از کیسه های پلاستیکی استفاده خواهند کرد.

وی بر حمایت از قشر کشاورز تاکید کرد و گفت: متاسفانه هم اینک کشاورزی از حالت اقتصادی و حتی معیشتی خارج شده است و این قشر تولید کننده با سختی زندگی را می گذرانند که باید توسط دستگاه های مربوط، شرکت ها، بانک ها و کارخانجات مورد حمایت قرار گیرند.

شادلو اظهار داشت: بعضا برخی از شرکت ها که در زمان کاشت و برداشت کشاورزان را در تامین انواع سم، بذر، کود و یا تجهیزات دیگری مورد حمایت قرار می دهند در پایان از آنان حتی سود بانکی بالایی را دریافت خواهند کرد که این امر چالشی برای بخش تولید است.

وی با بیان اینکه هزینه تولید حتی از فروش پیشی گرفته است افزود: قشر تولید کننده به ناچار به سمت بسته بندی ارزان تر می رود که در نهایت مشکلاتی برای این حوزه ایجاد می کند.

شادلو در خصوص استفاده از کیسه های پلاستکی در جمع آوری وش پنبه نیز گفت: پنبه کاران به علت قیمت مناسب کیسه پلاستکی در برابر کیسه پنبه ای از این کیسه استفاده می کنند.

وی با بیان اینکه در جمع آوری وش پنبه باید از کیسه های طبیعی از جمله پنبه ای، نخی و کتانی استفاده شود افزود: از نظر بهداشت و کیفیت نهایی محصول کیسه پنبه ای برای جمع آوری این محصول مناسب است و همچنین آلودگی شیمیایی نیز ندارد.

تحویل گونی پنبه ای به کشاورزان

مسوول شرکت تولید پنبه در مانه و سملقان با بیان اینکه در راستای فرهنگ سازی و ترویج استفاده از کیسه های طبیعی گفت: کشاورزانی که محصول خود را به این شرکت تحویل می دهند گونی های پنبه ای نیز دریافت می کنند.

یعقوب اصغر زاده افزود: استفاده از کیسه های پلاستیکی در کارخانه های نساجی باعث می شود که بخش هایی از پارچه به خود رنگ نگیرد و همچنین سوزن های نساجی بشکند.

وی کاهش کیفیت محصول نهایی را از مهم ترین چالش در استفاده کیسه های پلاستیکی عنوان کرد و گفت: تعدادی نیرو در این شرکت امسال اضافه کرده ایم تا باقی مانده کیسه های پلاستیکی و نخ ها را از میان وش پنبه خارج کنند.

کیسه پلاستیکی چالش صنایع نساجی

مدیر امور زراعت سازمان جهاد کشاورزی خراسان شمالی ضمن گلایه از بهره برداران در استفاده از کیسه های پلاستیکی در جمع آوری محصول پنبه گفت: متاسفانه این امر به یک عادت برای کشاورزان تبدیل شده است که صنایع نساجی را با چالش مواجه خواهد کرد.

پژمان شهابی در گفت و گو با ایرنا بهترین نوع کیسه برای جمع آوری وش پنبه را کتان دانست و افزود: کیسه های این محصول باید از جنس خودش باشد چرا که بعضا در تخلیه بخش های از کیسه و نخ هایی که برای دوخت آن استفاده شده است باقی می ماند که به محلوج مخلوط خواهد شد و کیفیت محصول صنعت نساجی را کاهش خواهد داد.

وی با بیان اینکه پنبه از محصولات مهم و راهبردی خراسان شمالی است که به لحاظ طول الیاف و رنگ از مرغوبیت بالایی برخوردار است افزود: نباید با سهل انگاری باعث پایین آمدن کیفیت این محصول بشویم بلکه باید تلاش کنیم هرساله به کیفیت آن بیفزاییم.

شهابی با بیان اینکه بیشتر صنایع نساجی علاقه مند به تحویل پنبه های از کشور قزاقزستان هستند افزود: جنس کیسه های پنبه های وارداتی کتانی است که این امر باعث استقبال صنایع خواهد شد همچنین تمامی مراحل جمع آوری این محصول به صورت مکانیزه انجام خواهد شد.

مدیر امور زراعت سازمان جهاد کشاورزی خراسان شمالی گفت: در سال جاری وش سه هزار و ۳۵۰ هکتار که شامل بیش از ۱۰ هزار تن محصول می شود از پنبه‌زارهای این استان توسط کارخانجات پنبه پاک کنی قراردادی خریداری شد، قیمت وش پنبه امسال بین ۲۷ تا ۲۹ هزار تومان است.

شهابی اظهار داشت: در اجرای کشت قراردادی پنبه در استان، تامین کود و نهاده های مورد نیاز، آموزش های ترویجی، ارائه خدمات فنی و خرید محصول برداشت شده توسط کارخانه طرف قرارداد، تامین و به پنبه کار ارایه شد از صنایع می خواهیم که کیسه های مناسب در اختیار بهره برداران قرار دهند.

وی گفت: به لحاظ تجاری نیز در سال جاری بازرگانی و خرید و فروش پنبه از رونق خوبی برخوردار بوده که باعث افزایش بهره روی و تولید این محصول شده است.

مدیر امور زراعت سازمان جهاد کشاورزی خراسان شمالی به اقداماتی که برای بالا بردن کیفیت پنبه استان انجام شده است اشاره کرد و افزود: ارقام اصلاح شده زودرس این محصول از جمله رقم ساجدی به بهره برداران معرفی کردیم که علاوه بر مزایای برداشت زود هنگام باعث بالا بردن کیفیت این نهایی این محصول نیز خواهد شد.

شهابی اظهار داشت: در چند سال اخیر با برنامه های ترویجی کشاورزان را نسبت به ارقام اصلاح شده، زودرس و مقاوم به سرما توصیه می کردیم که بهره برداران نسبت به کشت ارقام در سطح مزارع کوچک به طور آزمایشی اقدام می کردند اما، در سال گذشته سطح زیر کشت رقم ساجدی گسترش یافت.

وی اظهار داشت: محصول رقم ساجدی در پنبه زارهای این استان از کیفیت بسیار خوبی برخوردار است، به دلیل اینکه محصول زودهنگام برداشت می شود گیاه سبز است وش پنبه سفید و تمیز است، همراه محصول خار و خاشاکی وجود ندارد.

وی در ادامه با بیان اینکه سال زراعی گذشته در سطح ۹ هزار هکتار از کشتزارهای استان پنبه کشت شده بود گفت: پیش بیینی می شود از این سطح ۲۷ هزار تن وش پنبه برداشت شود.

شهابی میانگین تولید محصول وش پنبه در هر یک هکتار را سه تن دانست و اظهار داشت: پارسال از پنبه زارهای استان ۱۷ هزار تن وش پنبه از سطح هفت هزار و ۴۰۰ هکتار برداشت شده بود.

مدیر امور زراعت سازمان جهاد کشاورزی خراسان شمالی گفت: شهرستان های مانه و سملقان، اسفراین، جاجرم، بجنورد و راز و جرگلان از مناطق پنبه‌کاری استان است که مانه و سملقان با سطح بیش از پنج هزار هکتار معادل ۷۵ درصد تولید این محصول را در استان دارد.

وی یکی از علت های افزایش تولید در واحد سطح را استفاده از بذور اصلاح شده دانست و افزود: در سال های اخیر ضریب نفوذ بذور اصلاح‌شده پنبه در سطح استان افزایش یافت.

شهابی اظهار داشت: توزیع مناسب نهاده بذر و سموم مورد یناز، توسعه کشت مکانیزه، ایجاد سایت‌های آموزشی و ترویجی تغذیه‌ای، کاربرد هورمون‌های تنظیم‌کننده رشد در مزارع استان، تشکیل شبکه های مراقب و پیش آگاهی در خصوص کنترل به‌موقع با عوامل خسارت زای پنبه استان، اجرای مزارع مقایسه‌ای p.v.s پنبه در مناطق مختلف جغرافیایی استان. مقایسه پنج رقم زودرس و متوسط رس داخلی و خارجی از جمله اقدمات انجام شده است.

وی گفت: بیشتر مزارع این استان زیر کشت ارقامی از قبیل خرداد، ساجدی، کاشمر، ارمغان، لیدر، مای و گلستان، رقم ورامین است.

وی اظهار داشت: در استان هشت کارخانه پنبه‌پاک‌کنی دایر است، یک کارخانه در شهرستان اسفراین و سه کارخانه در بجنورد و چهار کارخانه در شهرستان مانه و سملقان مشغول به کار هستند که ظرفیت وش و استحصال محلوج این کارخانجات از هزار و ۳۰۰ تا ۱۰ هزار تن است.

خراسان شمالی ۳۴۴ هزار هکتار عرصه کشاورزی دارد که از این میزان ۳۰۰ هزار هکتار زراعی و مابقی باغی است و بیش از ۸۰ هزار بهره بردار بخش کشاورزی در این حوزه فعالیت می کنند. بیشترین شاغلان استان در بخش کشاورزی اشتغال دارند.

حدود ۴۴ درصد از جمعیت این استان در روستاها سکونت دارند و ۳۷ تا ۴۲ درصد اشتغال این استان در حوزه کشاورزی است.

کرمانشاه رئیس کانون کارآفرینان کرمانشاه از برگزاری اولین رویداد “نساجی و پوشاک” در استان کرمانشاه خبر داد و گفت: صاحبان ایده تا پنجم دی ماه فرصت دارند ایده‌های خود در این زمینه را به کانون کارآفرینان کرمانشاه تحویل دهند.

سجاد سنجابی در گفت و گو با ایسنا اظهار کرد: با توجه به ظرفیت‌های اشتغالزایی و گردش مالی که صنعت پوشاک دارد قصد داریم اولین رویداد صنعت نساجی و پوشاک را در کرمانشاه برگزار کنیم.

وی ادامه داد: فراخوان جذب ایده‌های نوآورانه با محوریت نساجی و پوشاک داده شده و از علاقمندان تقاضا داریم ایده‌های خود را تا پنجم دی ماه به کانون کارآفرینان استان ارائه دهند.

به گفته رئیس کانون کارآفرینان استان کرمانشاه، این ایده‌ها می‌تواند در حوزه توزیع، بازاریابی، برندسازی، چاپ، گلدوزی، تیکه دوزی روی لباس و طرح‌های نوآورانه و فناورانه مرتبط با صنعت نساجی و تولید انواع پوشاک زنانه، مردانه، بچگانه، لباس کار، لباس ورزشی و … باشد.

سنجابی زمان برگزاری این رویداد را منوط به دریافت ایده‌ها دانست و خاطرنشان کرد: اگر حدود 50 ایده به دست ما برسد رویداد را برگزار خواهیم کرد.

رئیس کانون کارآفرینان استان کرمانشاه اشاره‌ای هم به اهداف برگزاری این رویداد داشت و افزود: افرادی هستند که ایده‌های خوبی برای صنعت پوشاک دارند اما منابع مالی در اختیار ندارند و این رویداد می‌تواند زمینه‌ای برای جذب سرمایه‌گذار برای صاحبان ایده باشد.

سنجابی ایجاد تحولی بزرگ در صنعت پوشاک را نیز از دیگر اهداف برپایی رویداد نساجی و پوشاک اعلام کرد و یادآور شد: بنا داریم وضعیت پوشاک استان بگونه‌ای شود که بتوان صفر تا صد را در استان انجام داد.

وی معتقد است، با توجه به همجواری کرمانشاه با بازار عراق امکان صادراتی کردن پوشاک کرمانشاه نیز به خوبی فراهم است.

رئیس کانون کارآفرینان استان کرمانشاه با انتقاد از اینکه اکنون برش پوشاک در استان‌های دیگر انجام می‌شود و فقط دوخت آن توسط نیروی کار ارزان قیمت و کم سرمایه کرمانشاهی صورت می‌گیرد، ادامه داد: بعد از اینکه دوخت پوشاک انجام شده دوباره به همان استان برمی‌گردد و گاهی هم سر از بازارهای خارجی درمی‌آورد، اما سودی به حال دوزنده کرمانشاهی ندارد.

سنجابی تاکید کرد: اگر بتوانیم چرخه پوشاک را در استان راه‌اندازی کنیم، هم سود آن عاید کرمانشاه خواهد شد و هم دستمزد مناسبی به نیروی کار می‌رسد.

وی تولید انواع لباس‌های فرم و یک دست برای مشاغل خدماتی، رستوران‌ها، شهرداری و … را نیز از دیگر مزایای ایجاد زنجیره پوشاک در کرمانشاه دانست و افزود: به علاوه اکنون تجهیزات خوبی در کارگاه‌های خیاطی و تولیدی کرمانشاه فراهم است که استفاده کافی و با تمام ظرفیت از آنها نمی‌شود و می‌توان این تجهیزات را هم به گردونه تولید برگرداند.

اولین رویداد “نساجی و پوشاک” در کرمانشاه برگزار می‌شود

رئیس اداره پنبه و دانه‌های روغنی جهاد کشاورزی گلستان از تولید بیش از ۷۰۰ تن بذر پنبه در استان خبر داد.

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز گلستان ؛ علی موسی خانی در حاشیه بازدید از روند کرک‌زدایی و ضدعفونی بذر‌های پنبه در استان گفت : بیش از ۷۰۰ تن بذر پنبه از ارقام مختلف در استان تولید شده است و عملیات کرک‌زدایی و ضدعفونی بذور در حال انجام است.تولید ۷۰۰تُن بذر پنبه برای کشت سال آینده

او افزود : این اقدام با همکاری سازمان جهادکشاورزی برای کشت پنبه سال۱۴۰۱ صورت می‌گیرد.

موسی خانی گفت : امسال کشاورزان گلستانی حدود ۱۸ هزار هکتار از اراضی خود را محصول پنبه کاشتند و قیمت توافقی خرید پنبه ۲۳ هزار تومان بود.

در حال حاضر گلستان رتبه دوم تولید وش پنبه کشور را دارد.

معاون امور صنایع وزارت صنعت، معدن و تجارت از رشد ۱۷ درصدی صادرات پوشاک در هفت ماهه امسال خبر داد و گفت: بیش از هفت درصد اشتغال صنعتی در حوزه نساجی و پوشاک قرار دارد.

به گزارش ایسنا، به نقل از شاتا، مهدی صادقی نیارکی در حاشیه نمایشگاه بین المللی ایران تکس ۲۰۲۱ در جمع خبرنگاران  با اشاره به فعالیت حدود ۵۰۰۰ بنگاه صنعتی در زنجیره ارزش نساجی و پوشاک در کشور، اظهار کرد: این ۵۰۰۰ بنگاه صنعتی ۶.۷ درصد از تعداد کل واحدهای صنعتی کشور را به خود اختصاص داده است.

سهم بیش از ۷ درصدی نساجی و پوشاک از اشتغال صنعتی کشور

وی با بیان اینکه بیش از هفت درصد اشتغال صنعتی در حوزه نساجی و پوشاک قرار دارد، گفت: از لحاظ سرمایه گذاری نیز حدود ۳ درصد سرمایه گذاری صنعتی مربوط به این بخش است. این حوزه با سرمایه‌گذاری کم اما اشتغال خوبی دارد و به صورت مداوم نیاز جامعه است که بازارهای داخلی و خارجی خود را دارد.

صادقی نیارکی با بیان اینکه زنجیره ارزش در حوزه صنایع نساجی و پوشاک شکل گرفته، تصریح کرد: از ابتدای زنجیره، یعنی نخ تا بخش عمده ای از پارچه‌ها که عمدتاً پارچه‌های کشباف و گردباف هستند، ساخت داخل شده است. در راستای افزایش عمق ساخت داخل بخشی از سرمایه‌گذاری‌ها در حوزه پارچه تخت نیز در حال انجام است.

در زنجیره پوشاک کاملاً خودکفا هستیم

معاون امور صنایع وزارت صنعت با بیان اینکه در زنجیره پوشاک نیز کاملاً خوداتکا هستیم، تصریح کرد: هم در بخش صنفی و هم در بخش صنعتی کارگاه های بسیار خوبی فعال است و طراحی، مد، کیفیت و ظرفیت های صادراتی این حوزه ارتقا یافته است.

افزایش ۲۰ درصدی صادرات نساجی در هفت ماهه امسال

صادقی نیارکی از افزایش ۲۰ درصدی صادرات زنجیره نساجی در هفت ماهه امسال خبر داد و اظهار کرد: در هفت ماهه امسال بخش نساجی صادرات حدود ۳۰۰ میلیون دلاری و بخش پوشاک صادرات حدود ۴۵ میلیون دلاری داشته است‌.

رشد ۱۷ درصدی صادرات پوشاک در هفت ماهه امسال

وی همچنین با بیان اینکه با صادرات ۴۵ میلیون دلاری بخش پوشاک نیز رشد ۱۷ درصدی نسبت به مدت مشابه پارسال داشته، گفت: ظرفیت های بسیار خوبی هم در ابتدای زنجیره ( نخ) و هم در انتهای آن (طراحی و مد) وجود دارد که می‌تواند برای تامین داخل و صادرات استفاده شود.

به گزارش ایسنا، اخیرا شهریاری، نائب رئیس اول اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک، گفته بود که صادرات پوشاک رقم قابل توجهی نیست. بر اساس آمارها فقط حدود ۱۲۰ میلیون دلار  پوشاک به عراق و افغانستان صادر می‌شود که آن هم تجار کشورهای همسایه حضوری از تولیدکنندگان می‌خرند و ارزآوری ندارد. این موضوع به ضرر تولیدکنندگان هم است چرا که وقتی تجار کشور همسایه دلار خود را در ایران تبدیل به ریال می‌کند و از تولیدکننده خرید می‌کند، آنها مجبورند کالا را به قیمت عمده داخلی با تاجر بفروشند، اما همین کالا به قیمت بالا در کشور مقصد فروخته می‌شود.

امروز یکشنبه، با حضور معاون امور صنایع وزارت صمت بیست و هفتمین نمایشگاه بین المللی ماشین آلات، مواد اولیه منسوجات خانگی، ماشین های گلدوزی و محصولات نساجی (ایران تکس ۲۰۲۱) افتتاح شد. در آیین افتتاح این نمایشگاه مدیرکل دفتر صنایع نساجی پوشاک و سلولزی وزارت صمت، مدیرعامل شرکت نمایشگاه های بین المللی ایران، نمایندگان تشکل‌ها و انجمن‌ها و فعالان اقتصادی حضور داشتند.

ایران کشوری چهار فصل با اقلیم‌های متفاوت است که لباس هریک از اقوام ایرانی نیز از شرایط اقلیمی و جغرافیایی و فرهنگی تأثیر گرفته و نشان دهنده هویت و شخصیت فرهنگی آن قوم و پای‌بندی به میراث فرهنگی گذشتگان است.

به گزارش خبرنگار ایمنا، به هر کجای ایران که سفر کنیم اقوام مختلفی را خواهیم دید؛ لر، ترک، بلوچ، عرب، ترکمن، بختیاری، گیلکی و…. بیایید یکبار با دقت به لباس‌های اقوام ایرانی در جای‌جای این سرزمین پهناور نگاه کنیم، لباس‌هایی که هرکدام ریشه در خاک ایران دارند. لباس‌هایی با رنگ‌ها و طرح‌هایی پر از معنا که تا حد زیادی متأثر از شرایط اقلیمی و جغرافیایی محیط زندگی و فرهنگ آنان است، اما این روزها به حلقه‌هایی گمشده تبدیل شده اند.

در این خصوص با «زهرا فنایی» دانش آموخته دکترای تاریخ تحلیلی و تطبیقی هنر اسلامی و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد واحد خوراسگان گفتگو کرده ایم.

لباس‌های سنتی چگونه و بر چه اساسی تولید می‌شوند؟

مواردی مانند اقلیم، جغرافیا، منابع طبیعی، تیپولوژی و ریخت شناسی را می‌توان درنظر گرفت. درمورد ریخت شناسی تزئین می‌توان پته‌ی کرمان را مثال زد که درخت‌های عظیمی در آن مشاهده می‌شود که آن درختان عظیم سرو در ماهان نیز زیاد وجود دارد و به همین دلیل در تزئینات استفاده می‌شوند. این ویژگی‌ها در لباس‌ها و دست بافته‌های شمال و یا گل‌های که بر روی لباس و چهار قد زنان در ابیانه وجود دارد برگرفته از محیط اطراف و زندگی‌شان است که مورد توجه قرار می‌گیرد. مورد بعدی این است که ایران یک کشور چهار فصل است و بیش‌ترین تنوع بر روی لباس‌ها دیده می‌شود، ما لباس‌هایی را داریم که کاملاً ساده و یا کاملاً پیچیده‌اند و در آن‌ها یک دنیا طرح و نقش و تزئین وجود دارد که تمامی ندارد و این بسیار زیبا است. ما از آن کشورهایی هستیم که در لباس‌هایمان تنوع بی نظیری وجود دارد اما متأسفانه نسبت به این موضوع بی توجه هستیم. اقلیم‌ها و شرایط گرم و سرد در شکل گیری رنگ‌ها و تزئینات لباس‌ها بسیارمهم است، برای مثال در فصل گرما نمی‌توان لباس رنگ تیره استفاده کرد یا وقتی فصل سرما است نمی‌توانیم از لباس‌های نازک استفاده کنیم پس در این شرایط تعداد لباس‌ها بیشتر یا چین دامن‌ها پرتر می‌شود. مورد بعدی منابع طبیعی است یعنی در آن منطقه چه محصولی کشت یا استخراج می‌شود مانند پشم، پنبه یا ابریشم که پاچه‌ها را بر این اساس می بافند و طراحی می‌کنند.

مسئولان تا چه اندازه می‌توانند در ترغیب مردم به استفاده از لباس‌های سنتی تأثیرگذار باشند؟

اگر تاریخچه پارچه و پوشاک در ایران را بررسی کنیم می بی نم که پادشاهان ایران درطول تاریخِ ما بر روی این مسئله بسیار سرمایه گذاری کردند و هرچه داریم از آن زمان است؛ برای مثال در زمان داریوش که هند را فتح شد پنبه را از هند به ایران وارد کردند و تمام مزارع ایرانی با پنبه پُر شد و از خوزستان تا شهرهای دیگر ایران کشت پنبه را گسترش دادیم و وابستگی کشور از پشم رها شد و یا ورود ابریشم که از جاده ابریشم و در دوره اشکانیان شکل گرفت و به این ترتیبت ابریشم به ایران وارد شد، مورد دیگر که به پادشاهان گذشته باز می‌گردد موضوع فناوری‌هایی است که در زمان‌های مختلف ایجاد شد و در تنوع بافت پارچه‌ها مانند زری و مخمل و درنتیجه در شکل گیری و تنوع لباس‌ها بسیار تأثیر گذار بوده است.

برای ترغیب نسل جوان به استفاده از لباس‌های سنتی چه اقداماتی می‌توان انجام داد؟

مواردی که باید در ارتباط با لباس، مُد و فشن درنظر گرفت خصوصیات جوان‌ها و نوجوانان است یعنی بدانیم که یک جوان و یک نوجوان چه خواسته‌ها و نیازهایی دارد و بر این اساس برای آن‌ها لباس و الگو طراحی کنیم و سپس ارزش‌های ایرانی را در آن الگو بگنجانیم. برای مثال جوانان و نوجوانان در همه جا و در شبکه‌های مجازی پوشش سایر کشورها را مشاهده می‌کنند و اگر الان همه لباس هودی می‌پوشند و این هودی با فرهنگ ما متناسب نیست ما می‌توانیم آن را متناسب سازی کنیم یعنی می‌توانیم آن لباسی که همه می‌پوشند و در همه جای جهان استفاده می‌کنند را با توجه به ارزش‌های ایرانی بومی سازی کرده و برای آن طراحی کنیم، مثلاً اگر کوتاه است در آن اصلاحات انجام دهیم و متناسب با شئونات خودمان استفاده کنیم و به گونه دیگری طراحی کنیم، یا در آن از تزئیناتی استفاده کنیم که بتوانیم آن را با فرهنگ خودمان سازگاری دهیم که این موضوع دوجنبه دارد و یک مورد این است که خواسته‌ی نوجوان برطرف خواهد شد و دومین مورد این است که ارزش‌ها و فرهنگ به او شناسانده خواهد شد زیرا جوانِ ما از فرهنگمان اطلاعی ندارد و زمانی که ما چیزی را آموزش نمی‌دهیم چگونه انتظار داریم که جوان‌ها بتوانند از آن استفاده کنند!

لباس‌هایی که امروزه در سطح جامعه می‌بینیم تا چه اندازه با فرهنگ ایرانی متناسب است؟

نمی‌توان گفت لباس‌ها مناسب با فرهنگ ایرانی هست یا نیست. از سال ۲۰۰۰ با ورود به قرن جدید مسئله‌ای در جهان مطرح شده به عنوان «گلوبالیسم» یا جهان‌گرایی که می‌توان گفت همان مد جهانی یا فضاهای پست مدرنی است که در فرهنگ و مد داریم؛ زمانی که می‌گوییم گلوبالیسم یا مد جهانی یعنی آن شلواری که جوان در کشور اسلامی ایران به پا می‌کند همان را در کشور اروپایی، آمریکایی و آسیای دور می‌پوشند و فرقی نمی‌کند همه به یک سمت و سو می‌روند. مورد دیگر نوع نگاه غیرعمیق و بی‌محتوایی است که فضای پست مدرن به این نمادها و نشانه‌ها دارد. ما در فرهنگ ایرانی و فرهنگ شرقی، نمادها و نشانه‌های خیلی عمیقی داریم که در پشت هرکدام محتوای عمیقی وجود دارد البته در فرهنگ غربی بسیار سطحی استفاده شده است که نشان دهنده همان گلوبالیسم است یعنی استفاده شده، اما بدون آن که محتوا و معنای آن را بدانند؛ برای مثال بر روی پیراهن یک سلبریتی معروف نقش گل شاه عباسی می‌اندازند در حالی که اگر این گل شاه عباسی بر لباس یک ایرانی قرار بگیرد محتوای پشت آن بسیار غنی است و می‌تواند معناهای بسیار زیادی پشت آن داشته باشد که هرکسی می‌تواند معنای یا خاطره‌ای از آن را در ذهن خود داشته باشد.

ضرورت استفاده از لباس‌ سنتی در میان اقوام ایرانی

آیا در این جهان‌گرایی، مطلقاً نباید به فرهنگ غربی اجازه ورود بدهیم یا اینکه ارزش‌های فرهنگی خودمان را با آن‌ها تلفیق کنیم؟

ما نمی‌توانیم خارج از ویژگی فضایی مُد جهانی صحبت کنیم و برخلاف جریان آب شنا کنیم و بگوییم ما ایرانی هستیم و آنها اروپایی‌اند؛ پس قطعاً باید در این فضا حرکت کنیم، اما ارزش‌های خودمان را استفاده کنیم و آموزش دهیم و هر چیزی را درست و بجا استفاده کنیم و به جامعه و جوانانمان بشناسانیم؛ اول فرهنگ سازی کنیم سپس سر ناسازگاری و مخالفت بگیریم، برای مثال در کره جنوبی همه لباس غربی است و کاملاً از تیپ و مد غربی استفاده می‌کنند، اما در همین لباس‌های غربی ارزش‌های فرهنگی خود را حفظ کرده و آنها را استفاده کرده اند پس به آموزش نیاز داریم که جوانان و دانشجویانمان را با این موارد آشنا کرده و بی تفاوت به مد جهانی نباشیم.

تدریس مد و لباس در دانشگاه‌ها به فرهنگ ایرانی تمرکز دارد یا غربی؟

هردو تدریس می‌شود و نمی‌توان گفت که غربی است یا مُد و فرهنگ ایرانی است و این به سوال قبل بازمی گردد و این طور عنوان کردم که از سال ۲۰۰۰ وارد گلوبالیسم شده و به سمت یک دهکده جهانی حرکت کردیم. یکی از شاخص‌های دهکده جهانی، یکسان بودن است و همه در آن مشابه هستند که این یک آفت و آسیب است. هنگامی که همه لباس‌ها یک شکل باشد ما نمی‌توانیم ارزش‌های خودمان را در آن لباس بگنجانیم و به آن سمت و سو حرکت می‌کنیم، اما قطعاً ما باید به دانشجوی خودمان فشن و مُد یا به نوعی مُد غرب و مُد اروپایی را آموزش دهیم تا آن‌ها را بشناسند و شاخص‌هایش را بدانند و تمام مجموعه‌هایی که طراحی کرده اند را بررسی کنند، چراکه ما نمی‌توانیم دانشجو را از شناخت هنر مُد روز برحذر داریم اما در کنار مواردی که آموزش می‌بینند واحدهایی مثل طراحی لباس‌های سنتی، پارچه‌های سنتی، پوشاک ایران باستان و پوشاک جهان در چارت درسی دانشجویان قرار دارد که می‌توانند این دو مورد را با یکدیگر تطبیق دهند و از آنها استخراجی داشته باشد که متناسب با فرهنگ جهانی و برگرفته از فرهنگ ایرانی است و حتماٌ فرهنگ ایرانی را در خود جا داده باشد.

جامعه ما تا چه اندازه از لباس‌های سنتی استقبال کرده است؟

از لباس‌های سنتی بسیار کم استقبال می‌شود و مقصر، خود ما و تمام کسانی است که برای جامعه برنامه ریزی می‌کنند. ما می‌گوئیم باید به فرهنگ ایرانی بنازیم و فرهنگ ایرانی اسلامی را گسترش دهیم و از طرفی اجازه نمی‌دهیم کارمندانمان در مدارس، دانشگاه‌ها و اداره‌هایمان با لباس لُری بیایند!؟ در ایران تنوع زیادی در پوشاک داریم و آیا در اینکه استفاده نمی‌شوند خود ما مقصر نیستیم؟ برای مثال فردی در سیستان و بلوچستان کار می‌کند ولی مجبور است با کت و شلوار یا مانتو و شلوار به سر کار برود درحالی که کت و شلوار و مانتو لباس ایرانی نیست.

تقصیر بزرگ بر گردن برنامه نویسانِ ما است، درواقع خودمان مانع می‌شویم و بعد می‌گوئیم باید فرهنگ سازی شود. من به خاطر دارم در سال ۷۱ که دانشجو بودم دانشجوهای ترکمن با لباس محلی در کلاس حاضر شدند اما آنها را از دانشگاه بیرون کردند و گفته بودند با پوشش مانتو و شلوار حاضر شوند، پس مقصر، برنامه نویسان و سیاست گذاران هستند.

اخیراً شنیده ام که در بندر عباس کارمندان اجازه دارند با لباس محلی در سرکار حاضر شوند اما دانشجویان و دانش آموزان و سایرین اجازه ندارند با این پوشش به محل تحصیل بروند! در استان‌های کُردنشین به دلیل داشتن تعصب خاصی که بر روی لباس‌هایشان دارند با همان لباس در همه جا حتی در مکان‌های رسمی حاضر می‌شوند و ما می بی نم که بین تمام پوشاکی که داریم لباس‌های کردی و بلوچی شکل اصلی خود را حفظ کرده اند.

یک شرکت دانش بنیان مستقر در پارک علم و فناوری دانشگاه صنعتی شریف موفق به تولید «ماسک‌های شیلد» شد.

به گزارش ایسنا، علی زینعلی، مدیرعامل این شرکت دانش بنیان در مورد فعالیت این شرکت گفت: شرکت ما با هدف ارائه راهکارها، خدمات و محصولات در حوزه آلاینده‌های نوین به ویژه امواج الکترومغناطیس و شیوه‌های ایمن‌سازی از سال ۱۳۸۵ فعالیت خود را آغاز کرده است و در عرصه داخلی و بین المللی توانسته سوابق درخشانی داشته باشد.

وی فعالیت‌های این شرکت را شامل آموزش شیوه‌ها و راهکارهای ایمن‌سازی در برابر امواج الکترومغناطیس همچنین اصلاح سبک زندگی و نحوه استفاده سالم از وسایل مولد امواج، تولید محصولات ضد امواج نظیر انواع پوشاک ضد امواج برای حفاظت فردی در برابر امواج الکترومغناطیس، تولید انواع محصولات جهت ایزوله‌سازی ساختمان در برابر آلودگی امواج الکترومغناطیس، خدمات اندازه‌گیری میزان آلودگی امواج الکترومغناطیس طبق جدول ارزیابی زیستی SBM۲۰۱۵ در محیط و تالیف کتاب‌های «اثرات بیولوژیکی امواج الکترومغناطیس»،  «چگونه خانه‌ای ایمن در برابر امواج داشته باشیم» (به زبان فارسی، انگلیسی و چینی) و کتاب «گاز رادون؛ اثرات بیولوژیک و شیوه‌های ایمن‌سازی» اعلام کرد.

مدیرعامل این شرکت دانش بنیان در مورد تولید «ماسک‌های آنتی وایرال مای‌شیلد» خاطر نشان  کرد: این ماسک‌ها با استفاده از نوعی از الیاف با تکنولوژی بالای پنبه و فلز نقره طراحی شده و بر طبق نتایج آزمایشگاه مرجع انستیتو پاستور و آزمایشگاه لیستر، فعالیت ویروس کرونا را ۹۹ درصد دچار اختلال می‌کند و با عملکرد بالا باعث از بین رفتن باکتری، میکروب، قارچ و ویروس می‌شود.

زینعلی افزود: انواع ماسک‌های معمولی به دلیل استفاده از الیاف پلیمری فقط تا چند ساعت می‌تواند کاربرد داشته باشد و معمولا دچار تجمع آلودگی باکتریایی و ویروسی شده و بعد از چند ساعت قابل استفاده نیستند، اما «ماسک‌های مای‌شیلد» از نخ نقره و الیاف طبیعی استفاده و عمر آن را به میزان قابل توجهی بهبود بخشیده است، چرا که نقره یک ماده ضدعفونی کننده قوی است و می‌تواند باعث کشته شدن ۶۵۰ گونه آلودگی میکروبی، باکتریایی، قارچی و ویروسی شود. ویژگی‌های برتر این ماسک سهولت تنفس، عدم آلودگی محیط زیست، حفظ خاصیت آنتی وایرالی تا صد بار شستشو، کارآیی آنتی وایرالی برای هرگونه جهش ویروس، دارای سایزبندی‌های متفاوت و دانش‌آموزی است.

به نقل از روابط عمومی ‌صندوق نوآوری و شکوفایی، وی اظهار کرد: یون نقره موجب از هم پاشیدن ویروس می‌شود و فعالیت ویروس را مختل می‌کند و در صورت ورود به بدن قادر به تکثیر نخواهد بود.

زینعلی همچنین از عقد قرارداد با شرکت‌هایی از کشورهای انگلستان، فنلاند، امارات متحده عربی و سوئد برای شروع تولید مشترک این محصول خبر داد.

لحاف یک نوع روانداز زمستانی است که از پشم گوسفند یا شتر، کرک یا حتی الیاف گیاهی مانند پنبه تهیه می‌شود. الیاف گیاهی یا جانوری را در چندلایه پارچه ضخیم و پرتراکم مثل متقال می‌پیچند، بعد رویش ملافه طرح و نقش‌دار می‌کشند و هنگام خوابیدن از آن به‌عنوان روانداز استفاده می‌کنند. هر چه اقلیم یک منطقه سردتر باشد، قطر لحاف و جنس الیاف به‌کاررفته در آن نیز متفاوت‌تر خواهد شد.

حرفه لحاف‌دوزی بخش مهمی از فرهنگ استان خراسان شمالی است. به کسی که لحاف می‌دوزد لحاف‌دوز می‌گویند. استفاده از لحاف و آداب مربوط به دوختن آن ریشه در فرهنگ این منطقه دارد. رویه‌ی لحاف از به هم دوختن قطعات پارچه‌های پنبه‌ای رنگین یا پارچه‌های مخمل درست می‌شود و درون لحاف را پشم یا پنبه‌ای که حلاج آن را زده است می‌گزارند و پس از پرکردن و دوختن رویه‌ی آن، با چوب تشک صاف کن آن را صاف می‌کنند و سپس با سوزن لحاف‌دوزی که ۷ تا ۱۰ سانتی‌متر است و نخ پنبه‌ای یا کتانی آن را می‌دوزند. یکی از مهم‌ترین جهیزیه‌ای که خانواده عروس برایش تهیه می‌کنند لحاف است.

لحاف به‌نوعی روانداز گویند که معمولاً در هنگام خواب بر روی خود می‌کشند. لحاف از روکش کردن پنبه یا پشم به‌وسیله پارچه متقال و روکش کردن آن با ملحفه یا پارچه مخمل درست می‌شود. لحاف از پتو گرم‌تر است و معمولاً فقط در زمستان به کار می‌رود.

حرفه لحاف‌دوزی که تا چند دهه پیش در تمام مناطق شهری و روستایی ایران رواج بسیاری داشت امروزه و به دلیل توسعه صنعت نساجی و تولید انواع پتوها و لحاف‌های صنعتی متنوع و رنگارنگ رو به انقراض و فراموشی است هرچند هنوز می‌توان ردپایی از آن را در محلات قدیمی شهرها و برخی روستاها مشاهده کرد؛ ردپایی که اگر به سرنخی برای احیای این هنر تبدیل نشود، به‌زودی و برای همیشه در هیاهوی توسعه صنعت و تکنولوژی کم‌رنگ و فراموش می‌شود.

استفاده از لحاف در خراسان شمالی جایگاه ویژه‌ای دارد و هنوز هم لحاف‌دوزان در این حرفه مشغول به کار می‌باشند. لحاف‌دوزی شاید تنها حرفه باقی‌مانده از دیرباز تاکنون می‌باشد که به‌واسطه تقاضای مردم هنوز هم استوار و پابرجا مانده است و یکی از کالاهای اصلی جهیزیه دختران تا چند دهه پیش، لحاف و تشک بود. تهیه این کالا خود آدابی ویژه داشت. پس از خریدن پارچه‌های لازم برای این کار با یک لحاف‌دوز خبره هماهنگی به عمل می‌آمد و یک روز خاص را برای دعوت او به منزل مادر عروس خانم تعیین می‌کردند. در روز موعود که حتماً باید از روزهای سعد و مبارک انتخاب می‌شد، همه خانم‌های فامیل در منزل مادر عروس خانم گرد هم می‌آمدند. در گوشه حیاط یا پشت‌بام، لحاف‌دوز مشغول کار دوختن لحاف برای جهیزیه عروس می‌شد. لحاف مخصوص عروس و داماد، لحاف مخصوص سیسمونی، خوشخواب، تشک دیواره دار، تشک ساده، بالشت، متکا، پشتی، کوسن و… از تقاضاهای مردم برای لحاف‌دوزی است.

فنون و مهارت لحاف‌دوزی

لحاف‌دوز در ابتدا با کمان پنبه‌زنی الیاف پشمی یا پنبه‌ای را حلاجی می‌کند. (پنبه‌زنی: این کار را با وسیله‌ای کمان مانند چوبی که زه روده‌ای به آن بسته شده بود و با وسیله‌ای گوشت‌کوب مانند که بر زه می‌کوبیدند انجام می‌شد و با این کار پنبه‌ها با لرزش زه زده می‌شدند.) این کار چندین ساعت زمان می‌برد.

بعد آن‌ها را در ملحفه‌های محکم جا می‌دهد و با چوب تشک صاف کن روی آن می‌زنند تا خوب صاف شود و سعی می‌کند ضخامت الیاف را در همه سطح لحاف یکسان و برابر کند.

لحاف‌دوز این کار را با زدن کوک‌هایی بافاصله منظم روی ملحفه و الیاف درونش انجام می‌دهد. سپس شروع به دوختن اطراف لحاف کرده و در پایان طرح از پیش کشیده شده را می‌دوزند. سپس با سوزن لحاف‌دوزی که ۷ تا ۱۰ سانتی‌متر است و نخ پنبه‌ای یا کتانی آن را می‌دوزند. سوزن بزرگی که لحاف‌دوز از آن برای کوک زدن استفاده می‌کرد جوال‌دوز نام داشت.

لحاف‌دوز نسخه اولیه و کامل‌نشده لحاف را وسط اتاق پهن می‌کند و مشغول انجام کارهای نهایی روی آن می‌شود. بیرونی‌ترین قسمت لحاف حکم ویترین کار را داشت. این مرحله یکی از مراحل مهم است که کل زیبایی کار را نشان می‌دهد. برای رویه اصلی لحاف از پارچه‌های مخمل یا ساتن استفاده می‌شود. لحاف‌دوز روی این پارچه‌ها را طرح و نقش‌دار می‌کند. نقش‌هایی مثل طاق ترنج و قلب و جفت قو و… انگشتانه را در دست کرده تا انتهای سوزن روی آن قرار گیرد و پشت‌سرهم نقشه‌ای را که (با یک‌تکه صابون یا گچ، نقشه را روی پارچه پیاده کرده‌اند) دارند را روی پارچه وسط که معمولاً از جنس ساتن است، پیاده می‌کنند؛ بنابراین لحاف‌دوز سعی می‌کند این قسمت را به زیباترین روش تزئین کند.

نقش‌های معروف لحاف بسیار است که معمولی‌ترین آن دارای زمینه قلمکار و گل وسط و کناره یا حاشیه‌ی پهن است که از کتان ساده و رنگ‌های متضاد درست می‌شود. لحاف‌دوز بدون داشتن هیچ‌گونه نقشه‌ای طرح‌های زیبا و قشنگی را روی لحاف می‌دوزد که جای بس تحسین و تمجید را دارد.

از مرسوم‌ترین نقش‌ها برای لحاف نقش‌های قرینه یکدیگر، گل و بوت، پری دریایی، طرحی از طاووس، دو قلب، ستاره‌ای، ترنجی و منظره است. لحاف‌دوز گاه حتی برای زیباتر شدن رویه کار از هنر تکه‌دوزی نیز استفاده می‌کند. مثلاً گل‌ها را به‌صورت رنگارنگ روی زمینه تک‌رنگ لحاف می‌دوخت.

در زمان‌های قدیم بیشتر لحاف دوخته می‌شد چرا که برای حفظ بدن از سرما بود طرح رویه آن زیاد مهم نبود و بیشترین مدلی که طرف‌داران زیادی داشت مدل مجمه‌ای است که با قراردادن مجمه (سینی بزرگ) در وسط لحاف دایره را تنظیم کرده و بر اساس آن بقیه را هم ادامه داده و در رویه کل لحاف توسط دایره‌های پشت‌سرهم دوخته می‌شد.

تاریخچه لحاف‌دوزی به زمان‌های دور برمی‌گردد. الان در برخی از جاها حتی لحاف دوران ناصرالدین‌شاه نیز بافت می‌شود یعنی چیزی حدود دو قرن پیش.

فنون لحاف‌دوزی با شماره ۱۴۳۶ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.