پنبه به دلیل داشتن پتانسیل بالا در صنعت نساجی، خوراکی و صنایع دیگر، یکی از مهم ترین محصولات کشاورزی در کشور به شمار می رود؛

 

این گیاه در مجامع علمی با نام Gossypium شناخته می شود و به دلیل داشتن ارزش بالای اقتصادی و تجاری نیز به طلای سفید معروف است.

کشت پنبه در نواحی گرم و خشک و نیمه خشک رواج دارد. از جمله استان هایی که کشت پنبه در آن رونق دارد، می توان به استان خراسان رضوی و استان گلستان اشاره نمود.

 

طلای سفید در اکثر زمین ها به خوبی رشد می کند؛ خاک های شنی، رسی ، رسی شنی و هوموسی منزلگاه خوبی برای این گیاه ارزشمند است.

 

برای کشت پنبه قبل از هر چیز ابتدا باید زمین مناسب کشت آماده شود؛

 

 

قبل از آماده سازی زمین

شخم عمیق پاییزه و زمستانه: این شخم عموما در فصل پاییز و حداکثر تا 15 ماه بهمن صورت می گیرد. شخم پاییزه سبب می شود که آفات پنبه که در زیر خاک محبوس بوده اند، به سطح خاک بیایند و توسط عوامل طبیعی چون سرما یا پرندگان از بین بروند. همچنین بارندگی های زمستان، رطوبتی فراهم می آورد که با دیسک نرم، زمینی مناسب کاشت به شما تحویل می دهد.

 

آبتخت زمستانه: با انجام این مرحله، شفیره های زمستانی از بین می روند، همچنین سبب ذخیره ی رطوبت کافی و جلوگیری از خشکی زمین در اوایل فصل کاشت خواهد شد.

 

استفاده از زیر شکن: هر سه سال یک بار به خصوص برای زمین هایی که لایه های زیر زمینی سختی دارند، استفاده از زیر شکن مفید است.

عملیات آماده سازی زمین برای کشت

در اواخر اسفند ماه، عملیات آماده سازی زمین با انجام شخم سطحی و دو بار دیسک عمود بر هم به منظور نرم کردن زمین انجام می شود.

استفاده از لولر (leveler): برای صاف کردن زمین و تسهیل آبیاری، استفاده از لولر بعد از دیسک زدن، ضروری است.

 

کنترل علف های هرز یکساله: در این مرحله به منظور کنترل علف های هرز، اقدام به استفاده از علف کش ها صورت می گیرد. بلافاصله پس از استفاده از علف کش ها می بایست دوبار دیسک عمود بر هم با ماله انجام گیرد تا سم با خاک مخلوط شود. همچنین می بایست قبل از سمپاشی، کود پایه ی مورد نیاز در سطح زمین پخش شود.

 

پس از انجام مراحل فوق، بهتر است یک بار دیگر عملیات شخم صورت گیرد که خاک از حالت فشردگی –به سبب تردد ماشین آلات- در آید.

 

کاشت

برای کاشت پنبه سه روش متداول است: کشت کرتی، کشت با فاروئر، کشت با بذرکار

 

کشت کرتی: در این روش بذر ها را با دست بر روی زمین می پاشند، سپس با دیسک نرم، بذر ها را به زیر خاک می برند.

 

کشت با فاروئر: در این روش پس از کشیدن ماله و پاشش بذر های پنبه، اقدام به کشیدن فاروئر می کنند.

 

کشت مکانیزه (بذرکار): در این روش پس از آماده شدن زمین، بذر پنبه با دستگاه بذرکار در امتداد خطوط، روی پشته قرار می گیرد.

 

داشت

داشت یا نگه داری از بذر پنبه در مرحله ی بعد از کاشت قرار می گیرد.

 

آبیاری: یکی از مهم ترین مراحل در نگه داری از بذر، آبیاری است. عملیات آبیاری باید به گونه ای باشد که رطوبت کافی – به اندازه ی دو سوم پشته- برای رشد بذر را فراهم کند.

دومین مرحله از آبیاری، چند روز پس از آبیاری اولیه و همچنین به صورت سبک تر، انجام می شود. این کار به منظور از بین بردن سله و همچنین افزایش سرعت جوانه زنی است.

 

 

تنک کردن بوته ها: 20 الی 30 روز پس از اولین آبیاری، عملیات تنک انجام می گیرد. به منظور جلوگیری از وارد شدن آسیب به بوته های سالم، بهتر است بوته های ضعیف از میان بقیه ی بوته ها –بدون فشار به ریشه- جدا شود.

 

تغذیه: با دادان کود به زمین محصول را تغذیه می کنند. البته میزان مصرف کود باید بر اساس آزمون خاک بدست آید.

 

آفات پنبه: شناسایی و مبارزه با آفات یک امر مهم در به ثمر رسیدن محصول به شمار می رود.

 

برداشت

پس از آنکه مراحل کاشت و داشت با موفقیت طی شد، نوبت به مرحله ی برداشت محصول می رسد.

 

برداشت پنبه در ایران با با دست صورت می گیرد. نکات مهمی در برداشت پنبه وجود دارد که از جمله ی آن ها می توان به موارد زیر اشاره نمود:

 

– هنگام برداشت باید به عدم مرطوب بودن غوزه ها توجه شود.

– بهتر است برداشت پنبه در دو چین صورت گیرد.

– وش پنبه بهتر است درون کیسه های غیر پلاستیکی ریخته شود.

 

 

 

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *