ایسنا/قزوین فرش بخشی از فرهنگ ایرانی محسوب می‌شود و فرش دستباف از شاخص‌ترین جلوه‌های فرهنگ و تمدن ایران است. کیفیت نقش‌ها و طرح‌های متنوع برگرفته از جغرافیای طبیعی و اجتماعی این سرزمین طی دوره‌ها و قرن‌های گذشته، آوازه فرش ایرانی را در سراسر جهان گسترده است.

به گزارش ایسنا، با توجه به فرهنگ ایرانی در اغلب خانه‌ها حداقل یک قالی یا قالیچه زینت‌بخش دکوراسیون داخلی است. با همه مراقبت‌هایی که می‌شود همیشه امکان آسیب دیدن قسمتی از فرش وجود دارد. به‌خصوص وقتی در خانه اقدام به شستن فرش می‌کنیم صدمات زیادی به رنگ ریشه‌ها و بافت فرش وارد می‌شود که با رفوی فرش می‌توان همه ایرادهای قالی را برطرف کرد.

رفوگری یا هنر مرمت، اصلاح خرابی‌های فرش و معایب آن است. ترمیم و بازسازی بخش‌های آسیب‌دیده فرش را رفوگری فرش می‌گویند که تنها باید به دست افراد باتجربه انجام شود. مراقبت از فرش امری ضروری در خانه‌هاست، رفوی فرش ازجمله فعالیت‌های بسیار تخصصی است که متخصصان آن باید مهارت بالایی داشته باشند. مرمت‌کاران فرش دستباف، سالیان سال هم به چرخه اقتصادی و هم به میراث فرهنگی ما کمک کرده‌اند.

در میان بازار شلوغ قزوین، سراها و تیمچه‌هایی با فضای آرام قرار دارد که هنرمندان گمنام‌ ترمیم فرش دستباف، استادانی باظرافت تمام، فرش‌های نفیس و ارزشمند را رفو می‌کنند و به آن‌ها حیات دوباره می‌بخشند.

علی‌اکبر کریمی ازجمله رفوگران جوانی است که در بازار فرش قزوین از سال ۱۳۷۲ مشغول کار رفوگری است و ازجمله صدمات فرش را، بیدخوردگی فرش می‌داند؛ وی در گفت‌وگو با ایسنا می‌گوید: معمولاً فرش‌هایی که در فضاهای بسته و بدون جریان هوا قراردادند و قالی‌هایی که در انباری نگهداری می‌شوند با مشکل بیدخوردگی روبه‌رو هستند که بعد از گذشت زمان پوسیده می‌شوند. به همین دلیل معمولاً فرش‌های در حال استفاده در خانه‌ها دچار این مشکل نمی‌شوند. نداشتن رطوبت مکان نگهداری فرش و تا نکردن فرش از اصول مراقبت از فرش برای مدت طولانی است.

کریمی با اشاره به اینکه خدمات مربوط به رفوگری فرش ازجمله فعالیت‌های بسیار تخصصی است که متخصصان آن باید مهارت بالایی داشته باشند خاطرنشان می‌کند: ترمیم فرش‌های عتیقه با قدمت ۱۵۰ سال تخصص من است که به دلیل باارزش بودن قالی با استفاده از رنگ‌های گیاهی دوباره‌ ترمیم می‌شود، خامه‌ها با قیمت بالا از تهران خریداری‌ شده با استفاده از ابزارهای رفوگری تعمیر قالی با ظرافت‌های خاصی که بافت قالی داشته، انجام می‌شود. در رفوی قسمت بیدخوردگی فرش قسمت بید زده دوباره بافته می‌شود و با قلاب‌های مخصوص طبق نقشه از پشت‌کار همان طرح دوباره بافته و اصلاح می‌شود.

رفو، بافت دوباره فرش است

رضا دولتشاهی ۴۷ سال سن دارد و از دیگر رفوگران قزوینی هست که در بازار وزیر قزوین کار رفوی فرش را انجام می‌دهد. وی بابیان اینکه رفو، بافت دوباره فرش است و ساییدگی تنها صدمه‌ای است که در بعضی مواقع قالی قابل‌ترمیم نیست در گفت‌وگو با ایسنا اظهار می‌کند: معمولاً به دلیل فشارهای مداوم یا استفاده طولانی‌مدت از فرش ساییدگی ایجاد می‌شود که پرزها کمکم از بین می‌روند و آنچه می‌ماند چله‌های فرش است.

این رفوگر باتجربه با اشاره به درست استفاده کردن از فرش تصریح کرد: شستن به‌موقع فرش، نشستن فرش در خانه و مواظبت از ریختن چیزی روی فرش راز سالم ماندن فرش است. که با ریختن جوهر، لاک و موادی ازاین‌دست فرش و قالی نیازمند لکه‌گیری می‌شود و رفوکار باید با ترکیب مواد شیمیایی بدون آسیب زدن به طرح و رنگ قالی، لکه را از بین ببرد.

رفوگری خدمت به میراث فرهنگی است

مسیح الله محمدی متولد ۱۳۳۲ از قدیمی کارهای هنر رفوگری است که از طفولیت مشغول به این کار است و در حال حاضر در کاروانسرای پنبه قزوین مشغول رفوگری فرش است. او یکی از قدیمی‌ترین رفوگران استان قزوین محسوب می‌شود که چشم‌ها و دستان هنرمندش این روزها توان گذشته را ندارد اما هنوز دست بافته‌های آسیب‌دیده را با علاقه و مهارت تمام‌ ترمیم می‌کند.

محمدی در گفت‌وگو با ایسنا بابیان اینکه رفوگری فرش تنها هنر نیست، بلکه خدمت بزرگی به اقتصاد کشور و حفظ میراث باارزش کشورمان است، بیان می‌کند: مرمت قالی به‌عنوان یک هنر بها داده نشده است. مرمت کار قالی تنها با فرش و قالی کهنه سروکار نداشته و ندارد. رفوگر پوشاننده عیب است که فرش‌ها با بهترین کیفیت برای استفاده و همچنین صادرات آماده می‌شوند.

وی با اشاره به اینکه وسایل و ابزار رفوگری و تعمیر همان‌هایی هستند که در بافت فرش به کار می‌روند خاطرنشان می‌کند: چاقوی بافت، قیچی و شانه آهنی، نخ و سوزن، درفش، انگشتانه، قاب، کوچک چوبی، موم، انبردست،، کلاف‌های پشم و پنبه و ابریشم از وسایل پرکاربرد برای رفوگری فرش است.

این رفوگر باتجربه در ادامه در پاسخ به این سؤال که سوختگی قسمتی از قالی، قابل رفو کردن است یا نه می‌گوید: افتادن زغال یا سیگار روشن و کبریت که باعث سوختگی در فرش با اندازه کم می‌شود قابل جبران و ترمیم است که اگر سوختگی زیاد باشد کار مشکل می‌شود و اصلاح فرش نیاز به تلاش بیشتری دارد و در بعضی مواقع قابل‌ترمیم نیست.

فائزه جواهری، کارشناس صنایع‌دستی میراث فرهنگی و گردشگری استان قزوین نیز در گفت‌وگو با ایسنا بیان می‌کند: به نظر می‌رسد تاریخچه رفوگری به زمان بافت اولین قالی‌ها و گلیم‌ها برمی‌گردد. زیرا بر اساس خصوصیت مواد اولیه مصرفی در بافت فرش یعنی پشم و نخ پنبه و آسیب‌هایی که در طول زمان‌بر اثر استفاده، قرار داشتن در معرض نور شدید آفتاب و یا رطوبت در فرش ایجاد می‌شد، مرمت زیراندازها ضروری بود.

وی اضافه می‌کند: در قزوین این هنر سابقه طولانی دارد ولی شاید بتوان گفت اوج رونق رفوگری در زمان صادرات فرش‌های قزوین به کشورهای دیگر به حدود ۵۰ تا ۷۰ سال پیش‌برمی گردد. در مواردی چون پارگی، پوسیدگی، سوختگی و یا بیدخوردگی رفوگران به اصلاح ایرادهای فرش و یا مرمت آن می‌پردازند. عواملی چون کاهش حجم فروش داخلی و یا صادرات فرش، دستمزدهای پایین و یا سختی این حرفه باعث شده تعداد هنرمندان فعال در این رشته کاهش یابد.

حسین‌پور مسئول سازمان بسیج اصناف گفت: یکی از بحث‌هایی که ما دنبال می‌کنیم راه اندازی بسیج در مناطق آزاد و راه اندازی بسیج تخصصی در بورس است.

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، طبق منویات مقام معظم رهبری “از دوران قدیم تا دوران حاضر، کسبه در کشور ما، جزو قشرهای متدین بوده‌اند و هستند. همین تدین و انس با علما موجب شده است که در هر میدانی که علمای دین حضور داشته‌اند – در مبارزات، در موضع گیریهای گوناگون سیاسی و یا دینی – حضور اصناف و کسبه و اهل بازار و دادوستد در آن‌جا قطعی باشد. وقتی که علمای اعلام میخواستند در دوران مبارزات – چه مبارزات نهضت اخیر، یعنی سالهای دهه‌ی چهل و پنجاه، و چه قبل از آن – یک حضور مردمىِ قاطع را نشان بدهند، دستور میدادند که بازارها تعطیل بشود، و بازاریان و کسبه تعطیل میکردند؛ یعنی پشت سر علما میایستادند، و این تأثیر زیادی هم داشت.”

اصناف، بازاریان و فعالان اقتصادی همواره قشر بزرگ، آگاه،متدین و تاثیرگذاری از جامعه اسلامی ایران بوده اند. بسیج دربرگیرنده تمامی اقشار و در بطن همه مردم است. بسیج اصناف، بازاریان و فعالان اقتصادی بستری گسترده برای کنش های مردمی این قشر در جامعه است. غلامرضا حسن پور در گفتگوی تفصیلی با خبرگزاری بسیج، این نکته را بازگو می کند. آن چه پیش رو دارید حاصل این گفتگو با مسئول سازمان بسیج اصناف، بازاریان و فعالان اقتصادی است.

لطفا در مورد حوزه های فعالیت سازمان بسیج اصناف، بازاریان و فعالان اقتصادی توضیح دهید. به نظرتان وظیفه ی اصلی بسیج اصناف چیست؟

وظیفه اصلی بسیج اصناف در شرایط فعلی بحث معیشت مردم است. معیشت مردم چند سالی است که دچار اختلال شده و متاسفانه هنوز هم آن اتفاقات لازم رخ نداده است. هم اکنون مشکلات چندین ساله بروز کرده است، به همین جهت عمده بحث های ما در همه محافل بحث معیشت مردم است. بررسی کارشناسی قیمت‌ها را به عهده داریم. این که آیا قیمت ها کارشناسی شده هستند یا خیر؟ آیا این عرضه ای که دولت با هزار زحمت انجام می‌دهد، به دست مردم می رسد یا خیر؟ اینها کارهای کارشناسی و کار پژوهشی می خواهند که هیئت اندیشه ورز ما الحمدالله فعالانه هفته ای یکبار برگزار می‌شود و موضوعات به صورت پروژه ای در دستور کار ما قرار می گیرند.

درباره گرانی مواد اولیه تولیدی ها باید بتوانیم نظارت کنیم که تنظیم بازار رخ دهد. ۶۰۰ هزار واحد تولیدی صنفی داریم، وقتی که به تولیدی ها و واحدهای صنفی نگاه می کنیم سوال ما این است که چرا جنس آنها آنقدر گران دست مردم می‌رسد؟ وقتی به زنجیره پخش مراجعه می‌کنیم، می‌بینیم که برخی از مواد اولیه در بورس گران می شود یا حتی خود دولت عامل گرانی مواد اولیه است. گرانی از جاهای مختلفی نشات می گیرد.

مثلا اگر خانواده ای قصد تهیه ی تیشرت برای بچه اش را داشته باشد باید حدود 300 الی400 هزار تومان هزینه کند. از طرفی مردم قدرت خرید ندارند و در نتیجه ی آن تولیدی های ما در حال تعطیل شدن هستند، از طرفی هم هزاران گرفتاری که در زنجیره توزیع صورت می گیرد. قصدمان این است که انشاالله با همکاری دولت انقلابی این زنجیره را در نظر بگیریم که حتی اگر مواد اولیه در گمرک مانده اند، مشکلات آن را رفع کنیم. اگر لازم بود مواد اولیه را وارد کنند، با نظارت وارد کنند و بتوانیم این روند را از تامین مواد اولیه تا تولید نهایی نظارت و هدایت کنیم.

لطفا درمورد اقدامات سازمان بسیج اصناف در جهت مقابله با گرانی و مشکلات بازار توضیح دهید. اصلی ترین مشکل کمبود و گرانی در بازار را چه می دانید؟

یکی از کارهایی را که دنبال می‌کنیم بحث سرمایه گذاری برای بعضی از اقلام مورد نیاز کشور است، مثلاً وقتی که شما به نخ که بسیاری از صنایع را به حرکت در می آورد، مراجعه می کنید با کمبود آن مواجه می شوید. پنبه و نخ اولین قدم این موضوع هستند. قیمت نخ در همین دو سه ماه اخیر افزایش داشته و تقریبا این اتفاق به صورت بی رویه رخ می دهد. در این زمینه کمبود هم داریم، ما این کمبود را چگونه باید جبران کنیم؟ آیا کمبود را باید با واردات یا قاچاق جبران کنیم. ما برای حل این موضوع به سراغ سرمایه گذاران رفتیم و به آنها کمک کردیم که با سرمایه شان بتوانند کارخانه های تولید نخ احداث کنند.

موضوعات خاصی مثل موضوع لوازم خانگی که حضرت آقا فرمودند که لوازم خانگی کره ای نباید وارد شوند. ایشان بسیار هوشمندانه به این مسئله ورود کردند. این قضیه کام مردم را تلخ می‌کند که به جای اینکه لوازم خانگی ایرانی با همتی که حضرت آقا انجام دادند، ارزان شوند، به یک بار شاهد افزایش قیمت این لوازم هستند. دلیل این گرانی چیست؟ چون که این لوازم محدود تولید می شوند و ما باید افزایش تولید داشته باشیم ما با کارگاه های کوچیک در حال دنبال کردن این مسئله هستیم.

مجموعه ای هست که می تواند مشابه سامسونگ را با یک سرمایه بسیار بزرگ در کشور تولید کند. مانعی در راه تولید دارد که در حال مذاکره هستیم که موانع تولید این تولیدکننده را از راه برداریم. ما همان هدایت حمایت و نظارت را ما دنبال می‌کنیم که این می‌تواند ما را موفق کند.

در همین بحث مرغ و امثالهم در بخش تولید مشکل داریم. اگر تولید ما مثل قضیه ی ماسک فراوان شود، قیمت ها نیز کاهش می یابند. الحمدالله از زمانی که ما ماسک را تولید انبوه کردیم هم دسترسی اش راحت‌تر شد و هم با قیمت بسیار مناسب به دست مردم می‌رسد. اگر این کار را نمی کردیم یکی از هزینه هایی که مردم باید بارها پرداخت می‌کردند، هزینه ماسک بود که با این درآمد کم باید هزینه ماسک را پرداخت می‌کردند و این لطف الهی و همت کل بسیج بود که این اتفاق افتاد.

دستگاه های اکسیژن سازی که شما مشاهده می کنید که هزار دستگاه اکسیژن ساز با همت سردار سلیمانی تهیه شد و به نواحی استان ها داده شد. این دستگاه ها به صورت امانت در اختیار مردمی که نمی توانستند آن ها را تهیه کنند، قرار می‌گرفت و این کار به صورت چرخشی انجام می‌شد. نتیجه ی این اقدام افزایش تولید بود، همچنین شرکت وارد کننده ای که در این زمینه وارد می‌کرد را در چرخه تولید قرار دادیم.

همه اینها نشان دهنده آن است که وقتی که ما تولید را افزایش بدهیم هم کاهش قیمت خواهیم داشت، هم رقابت بین تولیدی ها شکل می گیرد و هم آنکه می‌توانیم سایر کارگاه‌هایمان را به تولید انبوه برسانیم. البته در اقشار هم باید با همدیگر هم افزا باشیم. مثلاً وقتی که ما وارد بحث مرغ و تخم مرغ می شویم باید بسیج مهندسان کشاورزی هم وارد بحث فعال کردن تولیدی های نیمه فعال شود. یعنی پروژه‌ای را تعریف کنیم که با همکاری معاونت علمی و بسیج مهندسین کشاورزی و در حلقه های بعدی ما بتوانیم مشکلات مردم را در این زمینه برطرف کنیم. بسیج اصناف در بحث تولید کاملاً آمادگی دارد.

خدماتی هم به مردم و در قالب اردو های جهادی با یک رویکرد جدید به نام کاروان “جهادی خدمت در بسیج اصناف” صورت می گیرد. روش کاروان ها به این صورت است که آنها در یک روستا در یک منطقه که مشکلاتی گریبانگیر مردم هستند مشکلات آنها را احصا می کنند. سپس با شناسایی همه مشکلات مردم و ضمن ارتباط با اتحادیه ها و مجموعه های صنفی با کاروانی که در آن آهنگ ساز، جوشکار، کفاش، آرایشگر و متخصصان دیگر به آن روستا مراجعه کرده و به حل مشکلات مردم می پردازند. در بحث فقه بازار هم کلاس های متعددی به صورت مجازی برای مردم برگزار می شود.

یکی از پدیده هایی که در سال گذشته در بسیج اصناف داشتیم این بود که توانستیم در ۲۷ اتاق بازرگانی بسیج راه اندازی کنیم تا بتوانیم که در دراز مدت وارد بحث صادرات و واردات شویم. بسیج هم باید در این موضوع ورود کند و یک شبکه امن درست کند. این شبکه امن در تولید شامل تامین کننده امین، تولید کننده امین و توزیع کننده امین در سطح کشور است. یکی دیگر از بحث هایی که ما دنبال می کنیم راه اندازی بسیج در مناطق آزاد و راه اندازی بسیج تخصصی در بورس است.

با توجه به این که با شیوع ویروس کرونا بسیار از اصناف متضرر شدند، در این زمینه چه اقداماتی انجام گرفته است؟

در ارتباطی که ما با قرارگاه عملیاتی کرونا برقرار کردیم مصوب شد که تمام درخواست های اصناف مثل وام های بانکی و قول های دولت های قبلی را دسته بندی کنیم و در ستاد ملی کرونا مصوب کنیم. قرار شد که اتاق اصناف این اطلاعات را به ما بدهد تا این نیازها در ستاد مرکزی بررسی شوند. اما به صورت کلی ما باید اقتصاد را از ریشه درست کنیم، چرا که پس از در دوران کرونا هم گرانی اتفاق خواهد افتاد. برخی از این گرانی ها به خاطر دوران پس از کرونا است، چرا که برخی می‌خواهند جبران مافات کنند. پسا کرونا تاثیر آنچنانی بر گرانی ها و وضعیت بازار نخواهد داشت، چرا که الان تولیدی ها فعال تر شده اند و مشکلاتشان به حداقل رسیده است.

ما خیلی تلاش کردیم که تعطیلی ها به حداقل برسند. بارها در ستاد ملی مبارزه با کرونا گفتیم که این تعطیلی ها مشکلاتی را ایجاد می‌کنند. البته که سلامت در اولویت ما بود اما در هر صورت تعطیلی ها اثر آنچنانی در کنترل کردن کرونا نداشتند. در دوران پس از کرونا سعی داریم که مطالباتی را که اصناف داشته‌اند را عملیاتی کنیم.

به نظر شما راهکار مشکل کمبود و گرانی مرغ در بازار چیست؟

نباید از افزایش تولید در زمینه مرغ منجمد واهمه داشته باشیم. باید سرمایه‌گذاری شود تا به تولید انبوه برسیم و اگر بازار اشباع شد، می توانیم صادرات مرغ را داشته باشیم. وقتی که مرغ در دنیا دو دلار است می توانیم ۶۰ هزار تومان صادر کنیم چرا از تولید زیاد می ترسیم؟ منافع بعضی از آقایانی که ریشه دوانده اند، یکی از موضوعاتی است که آقای رئیسی باید آن را ریشه‌کن کنند. بحث تعارض منافع برخی از آقایان در بدنه همه دولت ها که از دولت قبل نیز باقی مانده اند، که منافعشان در گران شدن مرغ است.

اردبیل- نیکشاد، رئیس سازمان جهاد کشاورزی اردبیل گفت: کشت پنبه به عنوان طلای سفید در اراضی حاصلخیز مغان در سال‌های اخیر توسعه مطلوبی پیدا کرده است.

خلیل نیکشاد در گفتگو با خبرنگار بازار، اظهار کرد: با بهره‌برداری از این اراضی حاصلخیز کشت محصولات استراتژیک نظیر پنبه، گندم و دانه‌های روغنی توسعه پیدا کرده و به نوعی افزایش ظرفیت تولید را شاهد خواهیم بود.

وی تصریح کرد: نه تنها کشت پنبه به افزایش سرانه درآمد کشاورزان کمک کرده بلکه فرصت اشتغال چندین ماهه را برای کارگران و نیروهای آماده به کار این منطقه فراهم آورده است.

رئیس سازمان جهاد کشاورزی اردبیل قیمت این محصول را ۲۰ تا ۲۵ هزار تومان اعلام کرد و گفت: وجود کارخانه‌های پنبه‌پاک‌کنی در مغان به عمل‌آوری این محصول و فرآوری آن کمک کرده تا پنبه خالص تحویل واحدهای نساجی شود.

نیکشاد افزود: در منطقه اصلاندوز و اراضی پایاب سد خداآفرین بیش از هفت هزار و ۵۰۰ هکتار اراضی مستعد به کشت پنبه اختصاص یافته که پیش‌بینی می شود بیش از ۳۰ هزار تن محصول با کیفیت برداشت شود.

وی در بخش دیگری از سخنان خود خاطر نشان کرد: ۲ هزار هکتار از این اراضی مربوط به سد خداآفرین است و این محدوده خارج از کشت و زرع منطقه پارس‌آباد است که بخش عظیمی از اراضی حاصلخیز این شهرستان نیز به کشت پنبه اختصاص یافته است.

نیکشاد اضافه کرد: شهرستان پارس‌آباد و اصلاندوز در کشت پنبه و احیای زراعت این محصول جایگاه ممتازی را دارند و قطعا با فروش محصول امکان فرآوری و تأمین پنبه مورد نیاز واحدهای نساجی نیز به خوبی فراهم می آید.

وی کیفیت خرید این محصول را با افزایش راندمان تا ۴۰ درصد یادآور شد و بیان کرد: از نیمه اول مهرماه عملیات برداشت پنبه در مغان آغاز شده و تا اواخر آذرماه این کار ادامه خواهد داشت.

رئیس سازمان جهاد کشاورزی اردبیل ادامه داد: با توسعه کشت طلای سفید در اراضی زرخیز مغان پیش‌بینی می شود بخش عظیمی از تولید محصول با کیفیت در این منطقه روانه بازارهای داخلی و حتی خارجی شود.

بحران مواد اولیه و قاچاق دو چالش اساسی پیش روی صنعت پوشاک در ایران هستند، اما به راستی چرا مزارع پنبه در ایران نابود شدند.
چرا مزارع پنبه در ایران نابود شد؟

به گزارش اقتصادنیوز و به نقل از ایسنا، مجید افتخاری در گفت‌وگویی، با بیان اینکه وزارت صمت واردات نخ پنبه، پلی استر و ویسکوز و مشتقات آن‌ها را ممنوع اعلام کرده، اظهار کرد: این در حالی است که در برخی از این اقلام که واردات آنها ممنوع شده، یا تولید داخل نداریم یا تولید به اندازه نیاز کشور نیست. بنابراین وزارت صمت مقرر کرد تولید کننده بتواند ۲۰ درصد از نیاز خود را وارد کند.

وی افزود: اما این سوال مطرح می‌شود که رقم ۲۰ درصد بر چه اساس اعلام شده است. همچنین این وزارتخانه باید بررسی کند ۲۰ درصد اعلام شده را تولید کننده وارد می‌کند یا تاجر. بررسی‌های ما نشان می‌دهد که این اقلام با قیمت مورد نظر به دست تولید کننده نمی‌رسد.
چرا مزارع پنبه نابود شد؟

عضو هیئت مدیره اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک در ادامه با بیان اینکه ایران در گذشته یکی از بهترین تولیدکنندگان پنبه بوده، تصریح کرد: اما در دولت آقای خاتمی تمام مزارع پنبه را از زیر کشت درآوردند و تبدیل به گندم کردند تا در تولید گندم خودکفا شویم. این در حالی است که پنبه دشت مغان یکی از مرغوب ترین پنبه‌های جهان بود. در حال حاضر برخی کشورها تولید کننده عمده پنبه در دنیا هستند.

وی افزود: سوالی که در حال حاضر مطرح می‌شود و وزارت صمت باید به آن پاسخ دهد این است که واردات پنبه در حال حاضر در دست چه کسانی است تا مشخص شود مافیای پنبه چه کسانی هستند و رانت واردات پنبه به چه کسانی تعلق می‌گیرد. به طور کلی باید مشخص شود جریان واردات پنبه و ریسندگی که دست افراد محدودی است، چرا باید به این شکل بر صنعت پوشاک اثر بگذارد.

افتخاری همچنین درباره اظهارات رئیس دفتر صنایع نساجی و پوشاک وزارت صمت مبنی بر افزایش قیمت پوشاک زمستانی در پی افزایش قیمت جهانی مواد اولیه، تصریح کرد: وزارتخانه باید قیمت جهانی را با قیمت‌های امروز مواد اولیه در داخل مقایسه کنند. همچنین باید به این نکته توجه شود فرآیند واردات مواد اولیه موجود در بازار مربوط به چندین ماه قبل است و افزایش قیمت جهانی ربطی به مواد اولیه موجود ندارد.
ادعای احتکار در ریسندگی‌ها

همچنین به گفته وی خیلی از تولیدکنندگان مدعی هستند در بخش ریسندگی احتکار صورت می گیرد که لازم است این مسئله از سوی وزارت صنعت بررسی شود. همچنین در حال حاضر تولیدکنندگان باید برای خرید نخ از چند ماه قبل به ریسندگی ها پول پرداخت کنند و این در شرایطی است که ریسندگی قیمت قطعی هم به آنها نمی‌دهد. بنابراین به طور کلی جریان پیچیده‌ای بر بازار نخ حاکم است.

عضو هیئت مدیره اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک در ادامه از محدودیت عرضه نخ از سوی ریسندگی ها خبر داد و گفت: کل صنعت نساجی درگیر چند واردکننده پنبه و ریسنده است. از طرف دیگر نرخ دلار نسبت به سال گذشته تغییر نکرده و میزان افرایش قیمت پنبه هم مشخص است. اما مشخص نیست چرا قیمت مواد اولیه داخلی بیش از خارجی‌ها افزایش یافته است.
بحران مواد اولیه و قاچاق

وی با اشاره به لزوم تبیین وظیفه وزارت صمت در تامین مواد اولیه صنعت پوشاک، اظهار کرد: با تصمیمات وزارت صمت، رفتار ریسنده‌ها و مجموع صنایع نساجی مزیت تولید داخل از بین رفته و در حال حاضر دو مسئله بحران کمی و قیمتی مواد اولیه و واردات کالای قاچاق استوک در حال خارج کردن صنعت پوشاک از ریل است. عواقب این وضعیت حداقل شش ماه دیگر مشخص می‌شود.

همچنین به گفته این مقام صنفی در شرایطی که کل اقتصاد و به تبع آن تولید پوشاک در حال کوچک شدن است، این ادعا که واردات مواد اولیه از سال قبل بیشتر شده منطبق بر واقعیت و مشاهدات عینی تولیدکنندگان نیست.

افتخاری در ادامه با بیان اینکه کماکان خروج مواد اولیه از گمرک روند مناسبی ندارد، تصریح کرد: موانع واردات از جمله مشکلات گمرکی و مسائل مربوط به بانک مرکزی برطرف نشده و تخصیص ارز از سوی بانک مرکزی همچنان زمان بر است که باعث می‌شود مواد اولیه با تاخیر در اختیار تولیدکنندگان قرار گیرد.

اخیرا مدیرکل صنایع نساجی، پوشاک و سلولزی افزایش قیمت‌های پوشاک زمستانی را عمدتاً ناشی از افزایش قیمت جهانی مواد اولیه ابتدای زنجیره تولید، نرخ ارز و نیز هزینه های سربار تولید عنوان کرده و تاکید کرده بود که محدودیتی برای تامین مواداولیه از محل واردات وجود ندارد.

عضو هیئت مدیره اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک از وزارت صنعت، معدن و تجارت خواست درباره وضعیت واردات پنبه و ریسندگی که دست افراد محدودی است و کاهش عرضه نخ پاسخ دهد.

مجید افتخاری در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه وزارت صمت واردات نخ پنبه، پلی استر و ویسکوز و مشتقات آن‌ها را ممنوع اعلام کرده، اظهار کرد: این در حالی است که در برخی از این اقلام که واردات آنها ممنوع شده، یا تولید داخل نداریم یا تولید به اندازه نیاز کشور نیست. بنابراین وزارت صمت مقرر کرد تولید کننده بتواند ۲۰ درصد از نیاز خود را وارد کند.

وی افزود: اما این سوال مطرح می‌شود که رقم ۲۰ درصد بر چه اساس اعلام شده است. همچنین این وزارتخانه باید بررسی کند ۲۰ درصد اعلام شده را تولید کننده وارد می‌کند یا تاجر. بررسی‌های ما نشان می‌دهد که این اقلام با قیمت مورد نظر به دست تولید کننده نمی‌رسد.

چرا مزارع پنبه نابود شد؟

عضو هیئت مدیره اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک در ادامه با بیان اینکه ایران در گذشته یکی از بهترین تولیدکنندگان پنبه بوده، تصریح کرد: اما در دولت آقای خاتمی تمام مزارع پنبه را از زیر کشت درآوردند و تبدیل به گندم کردند تا در تولید گندم خودکفا شویم. این در حالی است که پنبه دشت مغان یکی از مرغوب ترین پنبه‌های جهان بود. در حال حاضر برخی کشورها تولید کننده عمده پنبه در دنیا هستند.

وی افزود: سوالی که در حال حاضر مطرح می‌شود و وزارت صمت باید به آن پاسخ دهد این است که واردات پنبه در حال حاضر در دست چه کسانی است تا مشخص شود مافیای پنبه چه کسانی هستند و رانت واردات پنبه به چه کسانی تعلق می‌گیرد. به طور کلی باید مشخص شود جریان واردات پنبه و ریسندگی که دست افراد محدودی است، چرا باید به این شکل بر صنعت پوشاک اثر بگذارد.

افتخاری همچنین درباره اظهارات رئیس دفتر صنایع نساجی و پوشاک وزارت صمت مبنی بر افزایش قیمت پوشاک زمستانی در پی افزایش قیمت جهانی مواد اولیه، تصریح کرد: وزارتخانه باید قیمت جهانی را با قیمت‌های امروز مواد اولیه در داخل مقایسه کنند. همچنین باید به این نکته توجه شود فرآیند واردات مواد اولیه موجود در بازار مربوط به چندین ماه قبل است و افزایش قیمت جهانی ربطی به مواد اولیه موجود ندارد.

ادعای احتکار در ریسندگی‌ها

همچنین به گفته وی خیلی از تولیدکنندگان مدعی هستند در بخش ریسندگی احتکار صورت می گیرد که لازم است این مسئله از سوی وزارت صنعت بررسی شود. همچنین در حال حاضر تولیدکنندگان باید برای خرید نخ از چند ماه قبل به ریسندگی ها پول پرداخت کنند و این در شرایطی است که ریسندگی قیمت قطعی هم به آنها نمی‌دهد. بنابراین به طور کلی جریان پیچیده‌ای بر بازار نخ حاکم است.

عضو هیئت مدیره اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک در ادامه از محدودیت عرضه نخ از سوی ریسندگی ها خبر داد و گفت: کل صنعت نساجی درگیر چند واردکننده پنبه و ریسنده است. از طرف دیگر نرخ دلار نسبت به سال گذشته تغییر نکرده و میزان افرایش قیمت پنبه هم مشخص است. اما مشخص نیست چرا قیمت مواد اولیه داخلی بیش از خارجی‌ها افزایش یافته است.

بحران مواد اولیه و قاچاق، پیش روی صنعت پوشاک

وی با اشاره به لزوم تبیین وظیفه وزارت صمت در تامین مواد اولیه صنعت پوشاک، اظهار کرد: با تصمیمات وزارت صمت، رفتار ریسنده‌ها و مجموع صنایع نساجی مزیت تولید داخل از بین رفته و در حال حاضر دو مسئله بحران کمی و قیمتی مواد اولیه و واردات کالای قاچاق استوک در حال خارج کردن صنعت پوشاک از ریل است. عواقب این وضعیت حداقل شش ماه دیگر مشخص می‌شود.

همچنین به گفته این مقام صنفی در شرایطی که کل اقتصاد و به تبع آن تولید پوشاک در حال کوچک شدن است، این ادعا که واردات مواد اولیه از سال قبل بیشتر شده منطبق بر واقعیت و مشاهدات عینی تولیدکنندگان نیست.

افتخاری در ادامه با بیان اینکه کماکان خروج مواد اولیه از گمرک روند مناسبی ندارد، تصریح کرد: موانع واردات از جمله مشکلات گمرکی و مسائل مربوط به بانک مرکزی برطرف نشده و تخصیص ارز از سوی بانک مرکزی همچنان زمان بر است که باعث می‌شود مواد اولیه با تاخیر در اختیار تولیدکنندگان قرار گیرد.

گفتنی است که اخیرا مدیرکل صنایع نساجی، پوشاک و سلولزی افزایش قیمت‌های پوشاک زمستانی را عمدتاً ناشی از افزایش قیمت جهانی مواد اولیه ابتدای زنجیره تولید، نرخ ارز و نیز هزینه های سربار تولید عنوان کرده و تاکید کرده بود که محدودیتی برای تامین مواداولیه از محل واردات وجود ندارد.